Το να μένει κανείς σε μια πόλη της Γερμανίας, θα μπορούσε να αποτελέσει για τους περισσότερους Αθηναίους (και τους λιγότερο εθνικιστές συνάμα), μία όαση απαλλαγμένη από τα αρνητικά της σύγχρονης αστικής ζωής.
Όταν, ένα χρόνο πριν, πρωτοαντίκρυσα, ως διεθνής φοιτήτρια σε πρόγραμμα ανταλλαγής, την πόλη όπου θα πέρναγα τους επόμενους τέσσερις μήνες της ζωής μου, είχα τις επιφυλάξεις μου ως προς το αν η περιοχή που είχα επιλέξει ήταν κατοικημένη, ή όχι. Για να μην παρεξηγηθώ, το Mannheim δεν υστερούσε σε κίνηση και ζωή, ωστόσο του έλλειπαν τα στοιχεία εκείνα με βάση τα οποία συνηθίζουμε να ανιχνεύουμε τον ανθρώπινο παράγοντα στην ελληνική καθημερινότητα.
Οι κάτοικοι του κέντρου ειδικά είμαστε εξοικειωμένοι με την εικόνα της θορυβώδους μεγαλούπολης, του καυσαερίου, των σκουπιδιών, των γκράφιτι σε παντός τύπου επιφάνεια, των αδέσποτων, της κίνησης, του φάσκελου και πιστεύω πως έχουμε όλοι μας πλέον εμπεδώσει την υστερική σχέση του Έλληνα οδηγού με την κόρνα του οχήματός του.
Όλα αυτά αποζητούσα σαστισμένη και σ’ όλο τον δρόμο προς την φοιτητική εστία, και όταν ακόμη αποβιβάστηκα από το τοπικό λεωφορείο και απόμεινα να περιφέρω το βλέμμα μου τριγύρω, ένα νωχελικό φθινοπωρινό απόγευμα μπροστά στην είσοδο του συγκροτήματος. Τα πεζοδρόμια πεντακάθαρα, δέντρα και πρασινάδες κατά μήκος των δρόμων και στις αυλές, τα σπίτια λιτά και προσεγμένα, και συχνά πυκνά έπαιρνε το μάτι μου έναν ποδηλάτη, ή δυο περαστικούς που είχαν βγει για τρέξιμο.
Περιττό να αναφέρω το πόσο διαδεδομένο μέσο μεταφοράς είναι το ποδήλατο στις χώρες του εξωτερικού, όταν βεβαίως το επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες. Οι Γερμανοί το αξιοποιούν ακόμη και σε πιο μακρινές διαδρομές, αλλά παράλληλα έχουν επενδύσει και στην δημιουργία κατάλληλων υποδομών, όπως ποδηλατοδρόμων, και συστημάτων φύλαξης, που το καθιστούν πρόσφορο στην χρήση του, ως ένα μέσο φιλικό στο περιβάλλον και ανέξοδο. Δεν είναι σπάνιο μάλιστα να δεις μια ολόκληρη οικογένεια πάνω σε ποδήλατα να απολαμβάνουν την Κυριακάτική τους βόλτα στην πόλη ή στα πάρκα.
Μιλώντας για πάρκα, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην αφθονία των καλοδιατηρημένων αυτών πράσινων οάσεων, που ξεφύτρωναν με κάθε ευκαιρία στην καρδιά της πόλης. Λίγο πιο έξω, βρίσκεται από το 1892 και το Luisenpark, μία έκταση 41 εκταρίων, με πλούσια βλάστηση, ζώα που ζουν ελεύθερα στο φυσικό τους περιβάλλον και περίπου 1,2 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως, συστατικά που το καθιστούν το μεγαλύτερο πάρκο του Mannheim και έναν εκ των πιο ευχάριστων τόπων αναψυχής στη Ευρώπη.
Δεν λείπουν τα αξιοθέατα (όπως οι «κινέζικοι κήποι»), τα εστιατόρια και καφέ, τα προγράμματα δραστηριοτήτων για παιδιά αλλά και οι ποικίλες πολιτιστικές διοργανώσεις, ειδικά κατά τους θερινούς μήνες. Είναι, με άλλα λόγια, από τα μέρη που αξίζουν μία επίσκεψη εάν βρεθείτε στην γύρω περιοχή, είτε ανήκετε στους λάτρεις της φύσης είτε όχι.
Και τα υπόλοιπα μέσα μαζικής μεταφοράς όμως έχαιραν ιδιαίτερης φροντίδας και αρτιότητας, όπως και το οδικό δίκτυο εν γένει. Σε μία πόλη 300 περίπου χιλιάδων κατοίκων, οι αποστάσεις καλύπτονταν εύκολα με λεωφορεία, τραμ, τρόλεϊ και τρένο, τα οποία ήταν ως επί το πλείστον σε άριστη κατάσταση. Με εντυπωσίασε δε η συνέπεια στην τήρηση των δρομολογίων αλλά και η απαρακώλυτη λειτουργία των δημοσίων συγκοινωνιών ακόμη και υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες, σε περιπτώσεις δηλαδή που η ΕΘΕΛ και ο ΗΛΠΑΠ θα είχαν παραλύσει.
Το αντίτιμο βέβαια των συγκοινωνιών ήταν αντίστοιχα και υψηλότερο από αυτό των ελληνικών, όπως και οι παρεχόμενες υπηρεσίες, πχ. για μία διαδρομή με λεωφορείο ή τρόλεϊ το ποσό του εισιτηρίου ανερχόταν στα 1.10 ή και 2.20 ευρώ. Ανάλογα, για μία διαδρομή μισής ώρας με τρένο θα ήσασταν υποχρεωμένοι να πληρώσετε 20 ή 25 ευρώ. Συμφέρει σε αυτές τις περιπτώσεις η έκδοση εβδομαδιαίων ή μηνιαίων καρτών, ενώ προσφέρονται και ειδικά εκπτωτικά πακέτα για παρέες των πέντε ατόμων, ή για μετακινήσεις εντός Σαββατοκύριακου.
Καθ’ όλη την διάρκεια της διαμονής μου, ιδιαίτερη εντύπωση μου προξένησε επίσης, η σχεδόν πλήρης απουσία απορριμμάτων και αδέσποτων ζώων. Θεωρώ ότι κάτι τέτοιο είναι αποτέλεσμα μιας γενικότερης νοοτροπίας, βασιζόμενης όχι στην πρόχειρη καταστολή των κακώς κείμενων, αλλά σε αρχές υπευθυνότητας και πρόνοιας. Τα δε οικιακά απορρίμματα διαχωρίζονται και ανακυκλώνονται ανάλογα με το υλικό τους (πλαστικό, χαρτί, γυαλί –και μάλιστα σε διαφορετικούς κάδους το λευκό γυαλί, το πράσινο, το καφέ), και όχι όλα μαζί, ατάκτως ερριμμένα σε έναν κάδο.
Οι ίδιοι οι καταναλωτές είναι άλλωστε εδώ και χρόνια ευαισθητοποιημένοι σε θέματα οικολογίας και προστασίας του περιβάλλοντος, χρησιμοποιούν τις δικές τους υφασμάτινες τσάντες στο σούπερ μάρκετ και συγκεντρώνονται σε ουρές μπροστά στο μηχάνημα ανταποδοτικής ανακύκλωσης για να ξεφορτωθούν τα πλαστικά μπουκάλια.
Θα μπορούσα να αναλύω επί μέρες τα καλά -αλλά και τα κουλά- του γερμανικού συστήματος και τρόπου ζωής όπως τα έζησα, και έχω δεκάδες παραδείγματα να παραθέσω, ωστόσο θεωρώ σκόπιμο να κλείσω αυτό το άρθρο με κάποιες τελευταίες συμβουλές ως προς το τι αξίζει να επισκεφτείτε, αν σε κάποιο ταξίδι σας στην Γερμανία σας βγάλει ο δρόμος σε αυτή την μικρή πόλη, την πολεοδομικά διαρθρωμένη σε πραγματικά τετράγωνα (αλλιώς Quadratestadt).
Μεταξύ των πιο αξιόλογων λοιπόν, το σπίτι του ποιητή F. Schiller για τους λάτρεις της λογοτεχνίας, το μουσείο REM (Reis Engelhorn Museum), αλλά και οι χώροι του μπαρόκ παλατιού του Mannheim, στο οποίο στεγάζεται και το σημερινό Πανεπιστήμιο. Εναλλακτικά, περιπλανηθείτε στις αγορές, δοκιμάστε χωρίς δισταγμό λουκάνικα, μπύρες και πατατοσαλάτες, απολαύστε την ησυχία που επικρατεί στους δημόσιους χώρους και τα μέσα μεταφοράς, και προς Θεού, μην σουλατσάρετε στους δρόμους αγνοώντας τους φωτεινούς σηματοδότες και τις διαβάσεις πεζών –δεν θα το εκτιμήσουν ιδιαίτερα…
Αφού ψάξαμε επισταμένα στο διαδίκτυο καταλήξαμε στην αγορά του Naturemill PRO XE, ένα πρωτοποριακό μηχάνημα που κατασκευάζεται εξολοκλήρου στην Αμερική. Προμηθευτήκαμε το συγκεκριμένο προϊόν από τα φυτώρια Αντεμιστάρη, όπου και είδαμε το μηχάνημα σε λειτουργία και ο υπάλληλος μας ενημέρωσε εκτενώς για τον τρόπο χρήσης του. Μαζί με το μηχάνημα, μας έκαναν δώρο ένα ειδικό τενεκεδάκι για την απόρριψη των οργανικών υπολειμμάτων και ένα πακέτο με ροκανίδι που είναι απαραίτητα για την διαδικασία της κομποστοποίησης.
Η διαδικασία μεταφοράς καλό είναι να γίνεται πάντα με γάντια και να ακολουθεί καθαριότητα του δοχείου και σχολαστικό πλύσιμο των χεριών.
Αγανάκτηση έχει προκαλέσει στους περισσότερους καταναλωτές το γεγονός ότι κάθε μέρα παρατηρείται συνεχή αύξηση στις τιμές των προϊόντων και ιδιαίτερα στις τιμές των καυσίμων, ενώ ο μισθός όχι μόνο παραμένει σταθερός αλλά σημειώνονται και συνεχείς μειώσεις.
Η κατανάλωση πετρελαίου θέρμανσης είναι ένα ακόμα μεγάλο έξοδο για το κάθε νοικοκυριό. Πως μπορούμε να γλιτώσουμε επιπλέον χρήματα; Να μερικές απλές ιδέες που μπορεί να σας αποφέρουν την εξοικονόμηση ενός σημαντικού ποσού από τα τρέχοντα έξοδα. Εφαρμόσαμε κάποιες από τις συμβουλές που διαβάσαμε και ευελπιστούμε να δούμε την διαφορά στον λογαριασμό.
