Απογοητευτική και θλιβερή ήταν η εικόνα που αντικρίσαμε στην περιοχή του Μαραθώνα λίγους μήνες μετά την πρώτη μας επίσκεψη. Η φωτιά που κατέκαψε λίγους μήνες πριν την περιοχή, την μεταμόρφωσε ολοκληρωτικά. Τα πράσινα δέντρα έδωσαν την θέση τους σε ψιλόλιγνους μαυρισμένους και καρβουνιασμένους κορμούς. Κάποια σημεία θύμιζαν κοιμητήριο.
Οι γύρω λόφοι έμοιαζαν σχεδόν φαλακροί. Ακόμα και τα ξύλινα παγκάκια είχαν κατακαεί και τόσους μήνες μετά δεν φρόντισε κανείς να τα αντικαταστήσει. Σε μερικές πλαγιές είχαν γίνει κορμοδέματα για να εξασφαλίσουν την αντιπλημμυρική προστασία. Ελάχιστα ήταν τα ίχνη πρασινάδας που απέμειναν, ενώ διάσπαρτα είχαν μείνει μερικά σώα δέντρα. Πολλά σπίτια και κάποια θερμοκήπια στάθηκαν απίστευτα τυχερά και σώθηκαν από το πύρινο κύμα.
Λιγοστά τα κελαηδήματα καθώς πολλά από τα πουλιά έχασαν τον φυσικό τους βιότοπο. Διακρίναμε μόνο μερικούς γλάρους, καρακάξες να κράζουν και κάποιες σκόρπιες σπίζες να τιτιβίζουν καθώς έπεφτε το δειλινό.
Το μεγαλύτερο θύμα όμως των πυρκαγιών είναι η ομώνυμη λίμνη. Η εικόνα της λίμνης ήταν κατά πολύ διαφορετική από όσο την γνωρίζαμε. Η στάθμη του νερού είχε πέσει αρκετά και τα σημάδια της πτώσης ήταν ορατά στο φράγμα. Πολλοί υποστηρίζουν ότι το νερό της λίμνης δεν είναι κατάλληλο για ύδρευση πια λόγω της εισροής τοξικών ουσιών που έχουν πέσει λόγω των πυρκαγιών, ενώ οι επιστημονικές απόψεις γύρω από το θέμα διίστανται και πολλές φορές προκαλούν σύγχυση.
Μερικές φαλαρίδες κολυμπούσαν ανέμελα στα νερά ενώ ένα κοπάδι γλάροι περιφέρονταν πραγματοποιώντας χαμηλές πτήσεις στην λίμνη. Όμως το μαυρισμένο πένθιμο τοπίο δημιουργούσε μια μελαγχολία. Το όλο σκηνικό έμοιαζε σαν έναν φρικτό εφιάλτη.
Το μόνο ευχάριστο και ελπιδοφόρο ήταν ότι από τη φωτιά σώθηκε το Εθνικό Πάρκο του Σχινιά καθώς και όλος ο παράπλευρος υγρότοπος. Το Εθνικό Πάρκο συνεχίζει να φιλοξενεί στον υδροβιότοπό του ένα πλήθος πουλιών και δίνουν μια σχετικά ευχάριστη νότα. Οι πρόσφατοι εθελοντικοί καθαρισμοί του Πάρκου από περιβαλλοντικές οργανώσεις ευτυχώς απέπνεαν μια σχετικά ευχάριστη νότα. Μερικοί μοναχικοί ποδηλάτες με γοργό πετάλισμα έδιναν ζωή στην ερημιά του τοπίου.
Δεν έχω λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα που μου δημιουργήθηκαν βλέποντας αυτές τις θλιβερές εικόνες. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα δούμε και εκεί να γίνονται δεντροφυτεύσεις, σε μια προσπάθεια να επανέλθει το φυσικό τοπίο στην προηγούμενη έστω κατάσταση. Δείτε και μόνοι σας το πριν και το μετά του τοπίου και τα συμπεράσματα δικά σας.
Γεωργία Νικητέα, EcoView.gr
