Μια από τις πρώτες μέρες του Γενάρη, αποφασίσαμε να περιηγηθούμε στην όμορφη πόλη της Χαλκίδας και συγκεκριμένα στο Κάστρο της Πόλης, που δεν είχε τύχει ποτέ να το επισκεφτούμε.
Αν και τα σύννεφα μάς συντρόφευαν καθ όλη την διαδρομή και μας ράντιζαν με σταγόνες, το ταξιδάκι μας ήταν ιδιαίτερα σύντομο μιας και νέα τμήματα του δρόμου συντόμεψαν κατά πολύ την απόσταση. Έτσι, λίγο πριν διαβούμε την παλιά ξύλινη γέφυρα της Χαλκίδας, στρίψαμε αριστερά και ακολουθήσαμε τις πινακίδες που οδηγούσαν προς Άγιο Μηνά και προς το Κάστρο.
Αποφασίσαμε να οδηγήσουμε για λίγο παραλιακώς και να απολαύσαμε την όμορφη θέα. Ο πλοηγός μάς κατηύθυνε προς το Κάστρο Καράμπαμπα που βρίσκεται στο λόφο Φούρκα.
Σταματήσαμε σχεδόν στην είσοδο του Κάστρου που δέσποζε επιβλητικό πάνω στο λόφο. Η θέα από εκεί ψηλά ήταν μαγευτική, καθώς ο περιηγητής έχει την ευκαιρία να θαυμάσει όλη την πόλη, τη θάλασσα και τα Στενά του Ευρίπου, με τα «τρελά νερά» να αλλάζουν κατεύθυνση κάθε 6 ώρες. Δεν είναι τυχαίο που τα κάστρα χτίζονται πάντα σε τέτοια καίρια σημεία!
Η μεγαλοπρεπής ξύλινη πύλη του Κάστρου που βρίσκονταν στην Νοτιοανατολική πλευρά, ήταν ανοιχτή για να υποδεχτεί τους επισκέπτες και δεν υπήρχε κανενός είδους φύλαξη. Παρόλα αυτά δεν πέρασε απαρατήρητο το πόσο καλοδιατηρημένο ήταν τόσο το Κάστρο, όσο και ο περιβάλλων χώρος.
Καθαρός, περιποιημένος, μάλλον αποτελεί και ένα χώρο για εκδηλώσεις μιας και προσέξαμε μια εξέδρα από αυτές που στήνουν στα πανηγύρια. Σε πολλές μεριές υπήρχαν κάδοι απορριμμάτων από το Δήμο, που προέτρεπαν τους επισκέπτες να ρίξουν εκεί τα απορρίμματά τους.
Σε άριστη κατάσταση και το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία που από όσο διαβάσαμε στη μαρμάρινη επιγραφή, ανεγέρθηκε το 1895. Πλούσια είναι και η ιστορία του Κάστρου που οι φήμες θέλουν να κατασκευάστηκε το 1684, για να προστατεύσει τους Τούρκους από τις επιθέσεις Βενετών. Στη μια πλευρά του κάστρου διακρίναμε δυο κανόνια να ξεπροβάλλουν από τις πολεμίστρες.
Σκαρφαλώσαμε στους προμαχώνες και στα αψιδωτά τείχη με την όμορφη αρχιτεκτονική και θαυμάσαμε τη θέα από όλες τις πλευρές του Κάστρου. Λιγοστοί ήταν οι επισκέπτες που περιηγούνταν.
Παρόλα αυτά, φτερωτοί επισκέπτες πετάριζαν ανάμεσά μας και καταφέραμε να παρατηρήσουμε κάποιες σπίζες ενώ ακούγαμε τα τιτιβίσματα ενός σπίνου αλλά και τα κρωξίματα μιας καρακάξας. Μερικά κυπαρίσσια στόλιζαν περιμετρικά τον χώρο ενώ η πλαγιά του λόφου ήταν στολισμένη με καταπράσινα πεύκα.
Το τοπίο μας γέμισε ηρεμία και χαλάρωση, ότι έχει δηλαδή ανάγκη ο σύγχρονος κάτοικος της πόλης.
Η σύντομη βόλτα μας διακόπηκε από μια βροχούλα που σιγά σιγά δυνάμωνε και μας έδειχνε τον δρόμο της επιστροφής.
Η πόλη της Χαλκίδας φημίζεται για τα όμορφα ταβερνάκια της με τα φρέσκα ψάρια της αλλά και τα ολόφρεσκα γλυκά της. Αξίζει τον κόπο να επισκεφτείτε τις πολιτιστικές αυτές ομορφιές του κάθε τόπου και να πλατύνετε τις γνώσεις σας με την πλούσια ιστορία που τα περιβάλλει.
Γεωργία Νικητέα, EcoView.gr