Η Λίμνη του Μαραθώνα με το Εθνικό Πάρκο Σχοινιά, ανήκουν στους δέκα εναπομείναντες υγρότοπους της Αττικής με εξέχουσα σημασία, λόγω της ποικιλότητας των ειδών που φιλοξενούν.
Μέσα σε ένα εξαιρετικό φυσικό τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς, 42 χιλιόμετρα βορειοανατολικά των Αθηνών, δημιουργήθηκε μια τεχνητή λίμνη με σκοπό την συγκέντρωση των υδάτων της Ανατολικής Πάρνηθας. Από το 1931 έως το 1959 τα νερά της λίμνης υδροδοτούσαν την πόλη των Αθηνών.
Η εκτάσεως 2450 στρεμμάτων λίμνη με μέγιστο βάθος 54 μέτρα, περιβάλλεται από ένα καταστόλιστο από δέντρα δάσος. Η περιοχή του Μαραθώνα εκτός από την πλούσια ιστορία που διαθέτει, έχει ακόμα να επιδείξει έναν πλούσιο και εύφορο κάμπο, γύρω στα 12 χιλιόμετρα αμμουδερή παραλία και το περίφημο πευκοδάσος του Σχοινιά με τις κουκουναριές, που είναι από τα σπανιότερα της Μεσογείου.
Επισκεφτήκαμε το Εθνικό Πάρκο Σχοινιά Μαραθώνα με τον υψηλής σημασίας υγρότοπο, ο οποίος φιλοξενεί πολλά σπάνια είδη υδρόβιων και παρυδάτιων πουλιών την εποχή της μετανάστευσης, όπως κύκνους, χήνες, αφρόπαπιες αλλά και βουτόπαπιες. Στο περίφημο Πευκοδάσος με τις ξυλώδεις ρίζες των πεύκων να φτάνουν ως την θάλασσα, διακρίναμε με μεγάλη ευκολία μοναχικούς κοκκινολαίμηδες να τιτιβίζουν οριοθετώντας την περιοχή τους αλλά και ένα πλήθος αγριοπούλια όπως καρδερίνες και φλώρους που ξεπετάγονταν από τα φυλλώματα των πυκνών θάμνων όπως τα σχίνα, ρείκια, κουμαριές.
Ενώ πραγματοποιούσαμε κοντινούς περιπάτους στα γραφικά δρομάκια του δάσους, συναντήσαμε και αρκετές ομάδες αθλητών που προτίμησαν την περιοχή για να εκτελέσουν τις προπονήσεις τους. Στις λιγοστές βραχώδεις εκτάσεις παρατηρήσαμε γεράκια και άλλα μικρά αρπακτικά να κάνουν την εμφάνισή τους.
Περιμετρικά της λίμνης του Μαραθώνα αλλά και στα ιστορικά μνημεία της περιοχής που περιηγηθήκαμε, όπως ο Τύμβος και το Ιστορικό Μουσείο με τα πλούσια αρχαιολογικά ευρήματα, ήταν ένα ιδανικό καταφύγιο για πολλά ωδικά πουλιά λόγω της ηρεμίας που δέσποζε στη περιοχή.
Στα πανύψηλα διάσπαρτα κυπαρίσσια ακούγονταν τα τιτιβίσματα του σπίνου, ενώ μέσα από τις συστάδες θάμνων ξεπετάγονταν θαμνοφυλλοσκόποι και καρβουνιάρηδες. Στην πλούσια ποώδη βλάστηση με ζοχούς, αγκάθια και αγριόχορτα κατέβαιναν σε κοπάδια οι καρδερίνες και τα σπουργίτια για να διαλέξουν τους καρπούς τους. Δεντρολίβανα, μυρτιές, δάφνες και πικροδάφνες αλλά και τα μοσχομυριστά ζουμπούλια, έδιναν το δικό τους άρωμα και χρώμα στην περιοχή.
Οι Λευκοσουσουράδες σουλατσάριζαν άφοβες στους δρόμους, ενώ όπου υπήρχαν πλατάνια, το μελωδικό κελάηδημα του αηδονιού άφηνε εκστατικούς τους περιηγητές. Φυσικά από το όλο σκηνικό δεν απουσίαζαν οι δεκαοχτούρες και οι καρακάξες που έκαναν παντού αισθητή την παρουσία τους με τα δυναμικά φτερουγίσματά τους. Ευκάλυπτοι, φοίνικες, ελαιώνες καθώς και αναρριχητικού κισσοί προσέφεραν τα φυλλώματα τους για να βρουν ασφαλές καταφύγιο πολλά είδη πουλιών.
Ένα πλήθος εντόμων, ερπετών αλλά και άλλων μικρών ζώων όπως χελώνες, σκαντζόχοιροι, βατράχια και φίδια, πολύ χρήσιμα για την τροφική αλυσίδα, μπορούν να παρατηρηθούν κρυμμένα στις συστάδες και στα φυλλώματα των θάμνων.
Δεκάδες αυτοκίνητα ήταν παρκαρισμένα στο δάσος Σχοινιά για να επισκεφτούν κάποια εξοχικά μαγαζάκια τα οποία ήταν χτισμένα ακριβώς πάνω στην παραλία. Επισκέπτες, κατασκηνωτές και λουόμενοι, ρύπαιναν δυστυχώς τη θάλασσα και τον παράκτιο χώρο αφήνοντας πίσω τους ένα σωρό από απορρίμματα.
Παρατηρήσαμε ότι στο υπέροχο αυτό πευκοδάσος υπήρχε ένα υπερσύγχρονο σύστημα πυρόσβεσης, με κάμερες που εντοπίζουν την πυρκαγιά, εκτοξευτήρες και πυροσβεστικούς κρουνούς. Δυστυχώς όπως μάθαμε αργότερα το σύστημα αυτό ουδέποτε λειτούργησε από το 2004 που εγκαταστάθηκε.
Θα ήταν πολύ σημαντικό η ίδια η πολιτεία να μπορούσε να προστατεύσει όλα αυτά τα είδη που παρατηρούνται, γιατί τα τελευταία χρόνια παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων φορέων και κυρίως εθελοντών, η περιοχή υποβαθμίζεται λόγω της αυθαίρετης δόμησης που εντείνει τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα.
Γεωργία Νικητέα, EcoView.gr