Με την ευκαιρία του εορτασμού της Παγκόσμιας ημέρας παιδιού στις 11 Δεκεμβριου, ας σκεφτούμε όχι μόνο τα παιδιά μας, αλλά και τα παιδιά όλου του κόσμου ανεξαιρέτου χρώματος και φυλής, σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη και αν ζουν
Ας σκεφτούμε τα παιδιά που έχουν εξαναγκαστεί στην παιδική εργασία, που δεν έχουν όχι μόνο τετράδια και βιβλία, αλλά δεν έχουν εμβόλια και το σημαντικότερο δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Παιδιά που στηρίζουν τις ελπίδες τους σε εθελοντές γιατρούς, ιεραποστολές και οργανώσεις όπως η Actionaid που φροντίζουν για την τυπική αναδοχή των παιδιών προκειμένου να καλυφθούν πάγιες ανάγκες τους.
Σε όλους μας αρέσει να μιλάμε στα παιδιά, μα σπάνια ακούμε τι προσπαθούν να μας πουν πραγματικά και ακόμα σπανιότερα αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες τους. Σήμερα λοιπόν ας σωπάσουμε εμείς οι μεγάλοι και ας δώσουμε το λόγο στα παιδιά. Και να τι θα μας έλεγαν αν μπορούσαμε να τα ακούσουμε:
- Αν ζω μέσα στην κατανόηση, μαθαίνω να έχω υπομονή.
- Αν ζω μέσα στη δικαιοσύνη, μαθαίνω να είμαι δίκαιος.
- Αν ζω μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνω να πιστεύω.
- Αν ζω μέσα στην κριτική, μαθαίνω να κατακρίνω.
- Αν ζω σε εχθρικό περιβάλλον, μαθαίνω να καυγαδίζω.
- Αν ζω μέσα στην ντροπή, μαθαίνω να αισθάνομαι ένοχος.
- Αν με δέχονται όπως είμαι, μαθαίνω να βρίσκω την αγάπη μέσα στον κόσμο.
Η Χάρτα των δικαιωμάτων του παιδιού αναφέρει:
- Δικαιούμαι να έρθω στη ζωή. Δικαιούμαι να υπάρξω.
- Δικαιούμαι να μεγαλώσω σε έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχεια.
- Δικαιούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον.
- Δικαιούμαι να έχω ελεύθερη πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της γνώσης.
- Δικαιούμαι να έχω ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζω.
- Δικαιούμαι να μάθω τί είνα καλό για την σωματική και ψυχική μου υγεία.
- Δικαιούμαι να περνάω αρκετό χρόνο με τους γονείς μου.
- Δικαιούμαι να ζήσω με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά μου χρόνια.
- Δικαιούμαι να ζήσω σε μιά κοινωνία που προστατεύει τα προσωπικά μου δεδομένα.
- Δικαιούμαι έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό. ΄Εναν κόσμο στον οποίο θα μεγαλώσουν αύριο τα δικά μου παιδιά. (Πηγή unicef)
Τα παιδιά δικαιούνται να ζουν σε ένα ειρηνικό, ασφαλές και υγιές περιβάλλον για να βιώσουν με αξιοπρέπεια τα παιδικά τους χρόνια. Ένα περιβάλλον στο οποίο δεν θα λείπει το νερό,. καθαρός αέρας για να αναπνέουν. Ας φροντίσουμε όλοι μας να κάνουμε αυτό το πολύτιμο δώρο στα παιδιά μας. Ας τους χαρίσουμε τα όμορφα πράσινα δάση μας, τις κρυστάλλινες πηγές, τις λαμπερές θάλασσες, τον καθαρό αέρα. Δώρα τόσο πολύτιμα και τόσο μοναδικά όπως τα ίδια τα παιδιά.
Γεωργία Νικητέα, EcoView.gr
Επειδη σαν παιδι εζησα μεσα σε ενα εχθρικο περιβαλλον οπου υπηρχε βια, θεωρω οτι ολα τα παιδια του κοσμου πρεπει να προστατευονται και να μεγαλωνουν σε ενα υγιες περιβαλλον. Ευτυχως η νοημοσυνη μου με βοηθησε να απομακρυνθω στην ηλικια των 16, αλλα με δυσκολιες τεραστιες διοτι δε βρηκα βοηθεια σε διαφορους κρατικους φορεις οπου απευθηνθηκα. Αποφασισα να ασχοληθω με κοινωνικα επαγγελματα.
Σπουδασα επιμελητρια κοινωνικης προνοιας, ειδικοτητα ατομων με ειδικες αναγκες. Εφαρμοσμενες τεχνες χορου. Εκπαιδευτρια και επαγγελματιας ναυαγοσωστρια. Παρακολουθω τωρα διαφορα σεμιναρια υποκριτικης. Ειμαι εθελοντρια απο το 1996 σε διαφορα ιδρυματα. Απο το 2004 εως σημερα, ανοικω στον συλλογο εθελοντων «φιλοι του ΠΙΚΠΑ», μη κερδοσκοπικου χαρακτηρα και απασχολω τα παιδια του ιδρυματος με διαφορες ψυχαγωγικες δραστηριοτητες, πεντε μερες την βδομαδα.
Μεσω ΑΣΕΠ κατεθεσα τα χαρτια μου δυο φορες οταν βγηκε προκυρυξη για επιμελητες προνοιας σε ειδικα δημοτικα σχολεια, αλλα δυστυχως η επιλογη των ατομων για τις θεσεις αυτες δεν ηταν αξιοκρατικη.
Στο ιδρυμα που πηγαινω υπαρχει ελαχιστο προσωπικο, οπου μερικοι εχουν πολυ ασχημη συμπεριφορα προς τα παιδια αυτα. Δυστυχωσ δεν μπορω να επεμβω γιατι θα ειναι μετα εις βαρος των παιδιων, εφοσον για να παρω ενα παιδι βολτα εκτος ιδρυματος, πρεπει να μου υπογραψουν τα αρμοδια ατομα που εργαζονται εκει. Περισσοτερο μοιαζει ο χωρος εκει με στρατο παρα προστασιας. Αναρωτιεμαι γιατι δε λειτουργει συστημα ελεγχου απο το κρατος.
Δυστυχως ειμαι ανεργη και δουλευω παρ-ταιμ ως κλοουν σε παρτυ και διαφορες εκδηλωσεις, ξυλοποδαρα ωστε ετσι να βρισκομαι παντα κοντα στα παιδια.
Πριν 8 χρονια ειχα ενα τροχαιο, οπου ενας οδηγος αυτοκινητου με χτυπησε σοβαρα στο πισω μερος του κεφαλιου μου. Ευτυχως υπηρξα τυχερη και επανηλθα μετα απο ενα χρονο εφοσον ειχα δυο επεμβασεις στο κεφαλι με απωλεια μονο οσφρησης και γευσης. Δυστυχως αν και μεθυσμενος ο οδηγος, δε δικαιωθηκα με αποτελεσμα να χρωσταω μεχρι σημερα σε γιατρους κλπ. Ομως παρολα αυτα ελπιζω γιατι εχω μαθει να κανω υπομονη και να προσπαθω καθε μερα για το καλυτερο, γιατι καποια παιδια με χρειαζονται.