Το σπήλαιο της Κάψια συγκαταλέγεται ανάμεσα στα δέκα πιο αξιόλογα σπήλαια της Ελλάδας. Βρίσκεται πολύ κοντά στην Τρίπολη, στον Δήμο Μαντινείας και ένα περίπου χιλιόμετρο βόρεια από τον οικισμό Κάψια.
Γνωρίζαμε την ύπαρξή του εδώ και μια πενταετία περίπου, μιας και επισκεπτόμασταν συγγενικά μας πρόσωπα εκεί, αλλά μόλις πριν μερικούς μήνες άνοιξε επίσημα για το ευρύ κοινό.
Η γνωριμία μας με το σπήλαιο έλαβε χώρα μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη Κυριακή. Με την άφιξή μας στον χώρο είδαμε μερικούς επισκέπτες να έχουν τελειώσει την ξενάγησή τους και περιμέναμε την επόμενη ομάδα. Περιηγηθήκαμε για λίγη ώρα τριγύρω και παρατηρήσαμε ότι πολύ κοντά υπήρχε ένα ημικυκλικό πέτρινο φράγμα στο οποίο συγκεντρώνονταν τα νερά από κανάλια, τα οποία και διοχετεύονταν σε μια φυσική καταβόθρα.
Η πρώτη εντύπωση ήταν λίγο απογοητευτική, καθώς θεωρήσαμε σχετικά υψηλό το εισιτήριο, συν το γεγονός ότι δεν υπήρχε διαθέσιμο κάποιο έντυπο υλικό σχετικά με το σπήλαιο και οι υπεύθυνοι δεν είχαν φροντίσει να προμηθεύσουν. Ούτε κάποιο βιβλίο ή κάποια κάρτα ήταν διαθέσιμη για αγορά για να μας θυμίζει την εκδρομή μας στην συγκεκριμένη τοποθεσία.
Καθώς δεν προσήλθαν άλλοι άνθρωποι, ξεναγηθήκαμε οικογενειακά από μια ευγενέστατη νεαρή κοπέλα.
Μπαίνοντας από την τεχνητή πέτρινη είσοδο του σπηλαίου, νιώσαμε την σχετική υγρασία συνοδευόμενη με την γνώριμη οσμή των σπηλαίων. Διακριτικά φώτα άναψαν στο διάβα μας και η ξεναγός άρχισε να μας ενημερώνει για την ιστορία του σπηλαίου, ενώ ταυτόχρονα το βλέμμα μας εξερευνούσε τον χώρο.
Διαπιστώσαμε ότι είναι εύκολα βατό από όλες τις ηλικίες, ακόμα και από μικρά παιδιά και ηλικιωμένους.
Στην 20λεπτη ξενάγηση που ακολούθησε, μάθαμε ότι το σπήλαιο πρωτοανακαλύφθηκε από τον Γάλλο αρχαιολόγο Φουζέρ, κατά τη διάρκεια ανασκαφών στην περιοχή. Μόλις πρόσφατα αξιοποιήθηκε τουριστικά και άνοιξε τις πύλες του για το κοινό στις αρχές του Οκτώβρη. Η συνολική του έκταση αγγίζει τα 6,5 στρέμματα. Η φυσική του είσοδος ήταν ακριβώς απέναντι από το σημείο του ημικυκλικού φράγματος που είχαμε παρατηρήσει αρχικά.
Το όμορφο αυτό σπήλαιο χωρίζεται σε 2 βασικά τμήματα:
- την αίθουσα των Θαυμάτων ή Θαυμασίων
- την αίθουσα των Οστών που βρίσκεται ένα επίπεδο χαμηλότερα.
Το εκπληκτικό είναι ότι πρόκειται για ένα ζωντανό σπήλαιο με πλούσιο διάκοσμο, που συνεχίζει να εξελίσσεται και να δημιουργεί σταλαγμίτες και σταλακτίτες. Σε μερικά σημεία υπήρχαν λιμνούλες με μικρές συγκεντρώσεις υγρών που προέρχονταν από τη βροχή που εισχωρεί από το βουνό, καθώς βρισκόμασταν 35 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους.
Εκτός από τους σχηματισμούς που συναρπάζουν με το μέγεθός τους και τα περίεργα σχήματά τους, αξιοπρόσεχτοι είναι και οι χρωματισμοί των σταλαγμιτών και σταλακτιτών, που είναι σε διχρωμίες και τόνους του καφέ – κόκκινου, ενώ σε πολλά σημεία πρασινίζουν λόγω των μυκήτων που έχουν αναπτυχθεί πάνω τους.
Θαυμάσαμε ένα τεράστιο σχηματισμό που έμοιαζε με Φοίνικα, άλλους που θύμιζαν Αρχαιολογικές κολώνες, Φτερά αγγέλων, τον Πύργο της Πίζας, Μέδουσες, ενώ κάποιοι άλλοι σχηματισμοί έμοιαζαν με Ιστούς αράχνης.
Διανύοντας τον τσιμεντένιο με κάγκελα διάδρομο είδαμε ένα σημείο που είναι μεν εξερευνημένο από τους σπηλαιολόγους, αλλά ακόμα δεν είναι αξιοποιήσιμο καθώς έχει πολλά στενά και χαμηλά περάσματα.
Κατεβαίνοντας στην Αίθουσα των οστών, η ξεναγός μάς εξήγησε ότι στο σημείο αυτό είχαν βρεθεί απομεινάρια ανθρώπινων οστών, περίπου 50 τον αριθμό, καθώς και πήλινα αντικείμενα που πιθανών να προέρχονται από τα Χριστιανικά χρόνια, από τους πρώτους χριστιανούς που αναζήτησαν καταφύγιο στο σπήλαιο για προστασία. Δυστυχώς εγκλωβίστηκαν εκεί λόγω των πλημμυρών και δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν. Πραγματικά διακρίναμε υπολείμματα οστών από κρανία μικρών παιδιών καθώς και τμήματα οστών από διάφορα μέρη του σώματος των ανθρώπων.
Πανέμορφοι ήταν και μερικοί παραπετασματοειδείς σχηματισμοί και κάποιοι που θύμιζαν βροχή κρυστάλλων.
Στο σπήλαιο ζει ένα έντομο που μοιάζει με αράχνη, το δολιχόποδο, που τρέφεται από τα περιττώματα των νυχτερίδων που είναι μόνιμοι κάτοικοι.
Η σύντομη κυκλική περιήγησή μας πλησίαζε στο τέλος της. Ο διακριτικός φωτισμός έσβηνε πίσω μας και η είσοδος άνοιξε και πάλι για να υποδεχτεί τους επόμενους επισκέπτες που προέρχονταν από ένα σχολείο της περιοχής.
Αναπνεύσαμε τον καθαρό αέρα της Μαντινειακής γης και απολαύσαμε την όμορφη φύση που περιέβαλε το τοπίο. Συνομιλήσαμε για λίγο ακόμα με την ευγενέστατη ξεναγό που μας έδωσε περισσότερες ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το σπήλαιο και την γύρω περιοχή.
Το σπήλαιο είναι ανοιχτό καθημερινά, όλες τις ημέρες του χρόνου, ακόμα και τις αργίες, από τις 9:30 το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα. Συνδυάσετε την εκδρομή σας με μια επίσκεψη στις γραφικές ταβέρνες της περιοχής, καθώς και στο παραδοσιακό οινοποιείο του Κάψια Μαντινείας.
Αξίζει πραγματικά να γνωρίσετε τον συγκεκριμένο χώρο για να ξεναγηθείτε στον μυστικό κόσμο των σπηλαίων και στις ιδιαίτερες ομορφιές του νομού Αρκαδίας. Ευχόμαστε το σπήλαιο να αποτελέσει ένα πόλο έλξης για τουρίστες όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και από όλο τον κόσμο!