Λίμνες της Ελλάδας

Οι ξέφρενοι και αγχωτικοί ρυθμοί της ζωής στην πόλη της Αθήνας, ωθούν συχνά τους κατοίκους των αστικών κέντρων να πραγματοποιούν σύντομες και κοντινές αποδράσεις προκειμένου να ανανεωθούν ψυχικά και σωματικά χωρίς απαραίτητα να προβαίνουν σε πολυέξοδα ταξίδια. Τα σαββατοκύριακα προσφέρονται ιδιαίτερα για μονοήμερες ή διήμερες διακοπές σχετικά κοντά στην πόλη, δίνοντας όμως την αίσθηση ότι ξεφεύγει κανείς από την ρουτίνα της καθημερινότητας.

Από τις γραφικότερες αποδράσεις που έχουμε πραγματοποιήσει τον τελευταίο καιρό ήταν αυτή στην Λίμνη Βουλιαγμένης Λουτρακίου.

Το Λουτράκι είναι μια από τις πιο φημισμένες κοσμοπολίτικες πόλεις μόλις 100 χιλιόμετρα από την Αθήνα, που είναι γνωστή όχι μόνο επειδή είναι μια λουτρόπολη με ιαματικά νερά, αλλά και γιατί είναι μια περιοχή που διαθέτει απίστευτη φυσική ομορφιά.

Μόλις λίγα χιλιόμετρα από την Περαχώρα Λουτρακίου, σε μια περιοχή με κατάφυτες εκτάσεις σχεδόν στους πρόποδες των Γερανείων όρων, συναντήσαμε τη Λίμνη της Βουλιαγμένης ή Λίμνη Ηραίου όπως είναι η άλλη ονομασία της. Αν και ονομάζεται λίμνη, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια λιμνοθάλασσα με πολύ αλμυρό νερό.

Το όλο τοπίο που περιβάλει την λιμνοθάλασσα αυτή είναι τόσο γραφικό, που οι λέξεις είναι πολύ φτωχές για να την περιγράψουν. Ειδικά σε ένα σημείο που οι πρόποδες των Γερανείων αγγίζουν τα ήρεμα νερά και τα καταπράσινα δέντρα καθρεφτίζονται στην επιφάνειά της.

Ακολουθώντας τις πινακίδες οδηγηθήκαμε πολύ σύντομα στην λίμνη που μας καθήλωσε με τα πεντακάθαρα και γαλήνια τιρκουάζ νερά της. Το νερό δροσερό και διάφανο είναι ιδανικό για κολύμβηση αλλά και για ψάρεμα. Περιμετρικά της λίμνης ψαράδες απολάμβαναν το ψάρεμα ενώ στο ακρογιάλι απλωμένα κορμιά λούζονταν από τις ακτίνες του ήλιου.

Κάναμε τον γύρο της λίμνης και διαπιστώσαμε το εξής παράδοξο γεγονός: ενώ από την μια μεριά επικρατούσε νηνεμία και γαλήνια νερά, στην απέναντι μεριά τα νερά ήταν ελαφρώς τρικυμιώδη και επικρατούσε ένα δυνατό αεράκι. Παραξενεμένοι από το γεγονός συνομιλήσαμε με έναν ψαρά ο οποίος μας εξήγησε ότι το φαινόμενο αυτό οφείλεται στην παλίρροια και την άμπωτη που πραγματοποιείται κάθε 6 ώρες από ένα στενό πέρασμα που δεν ξεπερνάει σε πλάτος τα 15 μέτρα. Από τον δίαυλο αυτό, που συνδέει την λιμνοθάλασσα με τον Κορινθιακό κόλπο, όχι μόνο ανανεώνονται συνεχώς τα νερά αλλά μπαινοβγαίνουν και βαρκούλες και δίνουν μια πολύ ευχάριστη και γραφική νότα.

Σε μια άλλη πλευρά της λίμνης, η παραλία ήταν πιο οργανωμένη με ομπρέλες και ξαπλώστρες, ενώ από τα ταβερνάκια οι μυρωδιές από τηγανισμένα καλαμαράκια και ψαρικά, αναδύονταν στην ατμόσφαιρα. Τα χταποδάκια που λιάζονταν κρεμασμένα στα σχοινιά θύμιζαν κυκλαδίτικο τοπίο. Οι ηλιαχτίδες που έλουζαν τα νερά έδιναν στην λίμνη μια κρυστάλλινη λάμψη. Οι μόνοι ήχοι που ακούγονταν ήταν τα κελαηδήματα των πουλιών, το τραγούδι των τζιτζικιών και το ελαφρύ θρόισμα των φυλλωμάτων.

Η ύπαρξή της είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Το σχήμα της είναι οβάλ και το μέγεθός της είναι περίπου 550 μέτρα πλάτος και 1825 μέτρα μήκος. Το μέγιστο βάθος της λένε ότι αγγίζει τα 48 μέτρα. Φήμες υποστηρίζουν ότι κάποτε εκεί υπήρχε μια υπόγεια σπηλιά η οποία όμως καταβυθίστηκε και στη θέση της δημιουργήθηκε η υπάρχουσα λίμνη και έτσι πήρε και το όνομά της. Λέγεται πώς έχει σταθερή θερμοκρασία καθ΄ όλη την διάρκεια του χρόνου.

Άλλοι υποστηρίζουν πως ονομάστηκε Λίμνη Ηραίου από τον αρχαιολογικό ναό που είναι αφιερωμένος στη θεά Ήρα περίπου στα δυτικά της σε απόσταση ενός χιλιομέτρου. Άλλες ονομασίες της είναι Εσχατιώτης ή Γοργώπις.

Αποχωρώντας κατά τις μεσημεριανές ώρες διαπιστώσαμε ότι αρκετοί ταξιδιώτες άρχισαν να καταφτάνουν με πούλμαν, ιδιωτικά αυτοκίνητα αλλά και μηχανές, μιας και η διαδρομή μέσα από τον φιδίσιο δρόμο ενδείκνυται και για αποδράσεις με δίτροχα οχήματα.

Ένα αίσθημα ψυχικής ευφορίας και ξεγνοιασιάς μας κατέκλυσε. Η κορινθιακή γη είναι γεμάτη προτάσεις: Εντυπωσιακοί αρχαιολογικοί χώροι, επιβλητικά μοναστήρια, πανέμορφες περιπατητικές ορεινές διαδρομές για πεζοπορία στο φυσικό πευκοδάσος, δροσερές ακτές για κολύμπι, καλό φαγητό στις γραφικές ψαροταβέρνες. Μην διστάσετε να την επισκεφτείτε και απολαύσετε όλες τις φυσικές ομορφιές απείρου κάλλους που μπορεί να σας προσφέρει!

Γεωργία Νικητέα, EcoView.gr

Kατά την σύντομη περιήγησή μας στον Νομό Χανίων, γνωστοί και φίλοι μας μίλησαν με πολύ θετικά σχόλια για την Λίμνη Αγιάς και μας συνέστησαν να την επισκεφτούμε για να απολαύσουμε μια υπέροχη βόλτα γύρω από την όμορφη Λίμνη που περιβάλλεται από ένα πανέμορφο ειδυλλιακό τοπίο.

Γνωστοί φυσιολάτρες και έχοντας αποκομίσει πολύ θετικές εμπειρίες από την πρόσφατη επίσκεψή μας στην φυσική λίμνη Κουρνά, θελήσαμε να γνωρίσουμε από κοντά την λίμνη για την οποία είχαμε ακούσει τόσο όμορφες περιγραφές. Μας ενημέρωσαν ότι η Λίμνη Αγιάς που αποτελείται από 450 στρέμματα προστατευόμενης περιοχής, είναι μια τεχνητή λίμνη του δημιουργήθηκε πριν από πολλά χρόνια από την ΔΕΗ για την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας, για αρδευτικούς σκοπούς και για να εφοδιάσει με νερό την περιοχή του Αλικιανού. Πρόσφατα δόθηκε στο κοινό και για την διαχείρισή της είναι υπεύθυνοι 7 φορείς.

Η ύπαρξή της στη περιοχή σύντομα αποτέλεσε ένα ιδανικό υδροβιότοπο, που μάλιστα εντάσσεται στο Δίκτυο natura, καθώς φιλοξενεί πολλά ενδημικά είδη πουλιών, φυτών και ερπετών και μάλιστα την επισκέπτεται κάθε χρόνο ένας σημαντικός αριθμός σπάνιων μεταναστευτικών πουλιών. Περίπου 200 είδη έχουν καταγραφεί από τους ορνιθολόγους μεταξύ των οποίων είναι κυρίως υδρόβια και υδροβατικά όπως ο μικροτσικνιάς, ο λασπότρυγγας, η λαγγόνα, η φαλαρίδα, το νανοβουτηχτάρι, ο καλαμόκιρκος, αρπαχτικά πουλιά όπως ο μαυροπετρίτης, ο φιδαετός, ο σταυραετός αλλά και ωδικά πουλιά όπως το αηδόνι, ο μυγοχάφτης, η κιτρινοσουσουράδα, ο θαμονοφυλλοσκόπος, ο κοκκινοκεφαλάς και διάφορα είδη χελιδονιών. Κατά τους χειμερινούς μήνες διαχειμάζουν αρκετά ακόμα είδη.

Η περιοχή σύντομα θα αποτελέσει ένα περιβαλλοντικό πάρκο που θα είναι το στολίδι ολοκλήρου του νομού, καθώς θα διενεργούνται πρότυπα εκπαιδευτικά περιβαλλοντικά προγράμματα από τα σχολεία της περιοχής.

Εφοδιαστήκαμε λοιπόν με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό, φωτογραφική μηχανή, κιάλια, βιντεοκάμερα και ξεκινήσαμε από τα Χανιά για την περιήγησή μας. Ακολουθήσαμε τον δρόμο για το οροπέδιο του Ομαλού και μετά από μια σύντομη πορεία 9 περίπου χιλιομέτρων μέσα από όμορφους αγροτικούς δρόμους, διαβάζοντας τις πινακίδες, οδηγηθήκαμε σε μια σιδερένια στενή γέφυρα. Το τοπίο από όπου περάσαμε ήταν πολύ εύφορο και γεμάτο μυρωδάτους πορτοκαλεώνες και εκτάσεις με αμπέλια. Μια πινακίδα μας οδήγησε στην λίμνη και αφού σταθμεύσαμε το αυτοκίνητο σε μια πολυτελή καφετέρια που είχε θέα την λίμνη, κατεβήκαμε με τον εξοπλισμό μας για να θαυμάσουμε το τοπίο. Μια πυκνή σειρά από καλαμιώνες και πολύχρωμες πικροδάφνες μας έκρυβαν την θέα και έτσι δεν διστάσαμε να προχωρήσουμε πεζοπορώντας πια και με έντονη τη λαχτάρα να δούμε τη περιβόητη λίμνη. Μια σειρά με ευκάλυπτους καθώς και πυκνές συστάδες δέντρων και θάμνων καταφέραμε να διακρίνουμε απέναντι ενώ στο βάθος είδαμε μια μικρή γέφυρα.

Εκείνο που αντικρίσαμε όταν πλησιάσαμε αρκετά κοντά δεν είχε καμία σχέση με τις μέχρι τώρα περιγραφές. Τίποτε δεν θύμιζε λίμνη. Όλα συνηγορούσαν στο να μοιάζει το τοπίο με ένα βάλτο ή ένα ξερικό τοπίο… Τα νερά είχαν τραβηχτεί επικίνδυνα και στις άκρες της η λίμνη έμοιαζε με αποξηραμένη. Απογοήτευση μας κατέκλυσε…Αυτή ήταν λοιπόν η περίφημη λίμνη;

Μερικά κρωξίματα από πάπιες και χήνες απέσπασαν την προσοχή μας και βάλαμε τα κιάλια για να δούμε τα πουλιά που φιλοξενούνται στα νερά. Θελήσαμε να δούμε από πιο κοντά το τοπίο και οδικώς προσεγγίσαμε ένα άλλο σημείο. Μια αφίσα φτιαγμένη από παιδικά χέρια έκανε εμφανές το πέρασμα κάποιου τοπικού σχολείου πριν λίγες μέρες από την περιοχή.

Περπατήσαμε ακολουθώντας ένα μονοπάτι που οδηγούσε στην γέφυρα που διακρίναμε από απέναντι το οποίο ήταν γεμάτο σχίνα και άγρια βάτα. Σταματήσαμε για να δούμε την λίμνη αλλά η έντονη δυσοσμία που προέρχονταν από ψοφίμια και σάπια ψάρια που αναδυόταν μας έκανε να μην θέλουμε να μείνουμε λεπτό παραπάνω. Παρόλα αυτά κρατώντας τις ανάσες μας διανύσαμε μερικά μέτρα ακόμα. Παρατηρήσαμε ότι η στάθμη του νερού είχε κατέβει επικίνδυνα και έμοιαζε με βούρκο, με όλες τις δυσάρεστες συνέπειες για τους ζώντες οργανισμούς.

Με τα κιάλια παρατηρήσαμε μερικές χελώνες που ξεκουράζονταν σε μια ξέρα, ενώ στο βάθος διακρίνονταν μερικοί λευκοί κύκνοι που κολυμπούσαν αμέριμνοι συντροφιά με μια ομάδα από χήνες και πάπιες. Μερικά βουτηχτάρια ξεπρόβαλαν και χάνονταν ξαφνικά στα εναπομείναντα βαλτώδη νερά. Ένα αηδόνι ήταν η μοναδική όμορφη νότα σε συνδυασμό με τα τρισευτυχισμένα χελιδόνια που έδιναν μια ευχάριστη εικόνα κυνηγώντας τα χιλιάδες κουνούπια και έντομα που είχαν κατακλύσει το μέρος. Οι σαύρες και τα βατράχια που ξεπρόβαλλαν μέσα από τα βάτα μας ξάφνιασαν αλλά οι σφήκες που άρχισαν να επιτίθενται άρχισαν να μας διώχνουν χωρίς καμία διακριτικότητα.

Φύγαμε άρον άρον γιατί η δυσοσμία γινόταν όλο και πιο έντονη. Σε μια καφετέρια δίπλα στην λίμνη δυο ζευγάρια έπιναν τον καφέ τους και μας έκανε να αναρωτιόμαστε ποια η ευχαρίστηση που λαμβάνουν από το δυσάρεστο και απογοητευτικό θέαμα που έχει να προσφέρει η λίμνη. Στον δρόμο του γυρισμού είδαμε το τρενάκι της περιοχής που μετέφερε αρκετούς τουρίστες για να επισκεφτούν την λίμνη. Απορήσαμε αν οι αρμόδιοι που διοργάνωσαν την εκδρομή είχαν την παραμικρή ιδέα για την κατάντια της λίμνης και τι εντυπώσεις πιστεύουν ότι θα αποκομίσουν και θα μεταφέρουν στην πατρίδα τους για την οδυνηρή εικόνα που παρουσίαζε το γύρω περιβάλλον.

Σημειωτέων επίσης ήταν ότι υπήρχαν πολλά σκουπίδια πεταμένα ανάμεσα στα δέντρα αλλά και εντός και εκτός του κάδου απορριμμάτων. Ίσως αν υπήρχε μια καλύτερη μέριμνα από μέρος των φορέων να μην υπήρχε αυτή η εικόνα που υποβαθμίζει την περιοχή.

Το ίδιο απόγευμα από τη τοπική τηλεόραση ακούσαμε ρεπορτάζ που αναφέρονταν στην κατάσταση και μάλιστα σαν κύριοι λόγοι αναφέρονταν η υπεράντληση των υδάτων για αρδευτικούς λόγους, οι διαφωνίες και η ασυνεννοησία μεταξύ των φορέων για την σωστή διαχείριση του νερού της λίμνης που γίνεται για πολιτικά και οικονομικά κυρίως οφέλη.

Είναι λυπηρό το γεγονός ότι εκτός από την ζωή των ανθρώπων, η αδιαφορία των υπευθύνων έχει σημαντικό αντίκτυπο στην παρουσία όλων των πλασμάτων που η ζωή τους είναι στενά συνυφασμένη με την ύπαρξη του νερού στην Λίμνη. Ελπίζω ότι σύντομα οι υπεύθυνοι θα συνειδητοποιήσουν την πολύτιμη προσφορά τέτοιων οικοσυστημάτων στην διατήρηση των σπάνιων ειδών και αποφασίσουν να τα προστατεύσουν και να τα διαχειριστούν σωστά προς όφελος όλων μας και όχι για την ικανοποίηση πολιτικών μικροσυμφερόντων.

Γεωργία Νικητέα, EcoView.gr

Η λίμνη Κουρνά αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς κάθε επισκέπτη της Κρήτης. Αποφασίσαμε να επισκεφτούμε την διάσημη και μοναδική φυσική λίμνη της Κρήτης, μιας και όλοι μάς τη συνέστησαν ως έναν από τους ωραιότερους φυσιολατρικούς προορισμούς.

Ξεκινήσαμε από το Φραγκοκάστελο ακολουθώντας μια γραφική διαδρομή ανάμεσα σε ορεινούς βραχώδεις όγκους, χωρίς ιδιαίτερη βλάστηση, διάσπαρτα φαράγγια, στενούς δρόμους και μικρά αλλά όμορφα χωριά. Παρόλο που υπήρχε τρόπος για ευκολότερη πρόσβαση, ο πλοηγός για δικούς του λόγους επέλεξε αυτή τη δύσκολη διαδρομή και δεν αρνηθήκαμε να ακολουθήσουμε, μιας και είμαστε λάτρεις της περιπέτειας.

Διασχίσαμε άγρια φαράγγια και σε κάποια σημεία οι βράχοι έμοιαζαν να σκεπάζουν τον δρόμο. Η θέα των φαραγγιών με τα απόκρημνα γυμνά βράχια μας έκοβε την ανάσα. Η διαδρομή ήταν καταπληκτική καθώς είχαμε συνεχείς εναλλαγές τοπίου. Γραφικά χωριά με όμορφα εκκλησάκια, με μικρά καφενεδάκια και πολλά μνημεία πεσόντων, ήταν σκαρφαλωμένα στο επιβλητικό και άγριο τοπίο των ορεινών όγκων και εναλλάσσονταν με μικρές λαγκαδιές και συστάδες δέντρων, άλλοτε ελαιώνες ή προτοκαλαιώνες και άλλοτε μέσα από σύντομες διαδρομές ανάμεσα σε κατάφυτα ρυάκια με πλατάνια, καρυδιές αλλά και μουριές, κηπευτικά και κληματαριές. Ανάμεσα τους στάνες με κατσίκια και πρόβατα που αποτελούν την κτηνοτροφία της περιοχής και πολλά μελίσσια μιας και η μελισσοκομεία είναι πολύ ανεπτυγμένη στην περιοχή.

Μετά από μια διαδρομή μιας περίπου ώρας συνεχόμενων στροφών που προς το τέλος μας ταλαιπώρησε αρκετά, ο πλοηγός μας ενημέρωνε ότι πλησιάζουμε τον προορισμό μας. Οι περισσότερες ενημερωτικές πινακίδες ήταν είτε πυροβολημένες από σκάγια ένθερμων κυνηγών, είτε ήταν τόσο μικρές και κάποιες άλλες σχεδόν αόρατες, καλυμμένες ανάμεσα στην βλάστηση των δέντρων. Η σήμανση ήταν ιδιαίτερα ελλιπής και θα μπορούσα να πω πως ταλαιπωρούσε αρκετά τους επισκέπτες καθώς έδειχναν άλλα αντί άλλων μιας και οι περισσότεροι επισκέπτες που δεν γνωρίζουν την περιοχή θα μπορούσαν εύκολα να μπερδευτούν.

Όταν φτάσαμε στη λίμνη το θέαμα που αντικρίσαμε μας αποζημίωσε και με το παραπάνω. Εκείνο που δεν περιμέναμε να δούμε και αποτέλεσε ένα ευχάριστο ξάφνιασμα, ήταν μια λίμνη η οποία θύμιζε παραλία θαλάσσης. Στην μια της όχθη διακρίναμε ξαπλώστρες και ομπρέλες αλλά και πολλά θαλάσσια ποδήλατα που πολλοί τουρίστες νοίκιαζαν για να κάνουν τον περίπλου της λίμνης. Τα αβαθή νερά της αποτελούσαν σκέτη πρόκληση και έτσι αρκετοί λουόμενοι αναζητούσαν να δροσιστούν στα διάφανα νερά της.

Καθίσαμε σε μια από τις ταβέρνες που ήταν πάνω από την λίμνη για απολαύσουμε ένα δροσερό καφεδάκι και ταυτόχρονα απολαμβάναμε το υπέροχο τοπίο που απλώνονταν μπροστά μας. Κρωξίματα από χήνες και πάπιες που αποτελούσαν τις μασκώτ της λίμνης τράβηξαν το βλέμμα μας. Ο ήλιος που είχε σχεδόν φτάσει στο κέντρο του ουρανού έκανε τα νερά να λαμπυρίζουν με έναν τρόπο που θαρρείς πως εκατοντάδες διαμαντάκια είχαν αφεθεί στην επιφάνεια της. Το παιχνίδισμα του ήλιου με τα νερά έκαναν την λίμνη να παίρνει 3 διαφορετικά χρώματα. Στην ακτή ήταν γαλαζοπράσινη, λίγο παραμέσα ένα όμορφο γαλάζιο, ενώ στο σημείο που ήταν αβαθή γινόταν σκουρογάλανη.

Το βλέμμα μας πλανήθηκε από άκρη σε άκρη. Το τοπίο ήταν εντελώς γραφικό και συνάμα διαφορετικό από όσες λίμνες είχαμε γνωρίσει μέχρι τώρα. Οι γύρω ορεινοί όγκοι σε άλλα σημεία ήταν σχεδόν γυμνοί με ελάχιστη βλάστηση, ενώ σε κάποια άλλα σημεία ήταν καταπράσινοι και κατάφυτοι με δέντρα και πολύχρωμους θάμνους. Ένα τοπικό τρενάκι αλλά και ένα πούλμαν μετέφεραν ένα πλήθος ξένων τουριστών που ξεχύθηκαν και γέμισαν τις ξαπλώστρες, αλλά και τα ταβερνάκια και κυρίως τα βαρκάκια.

Αφού ξεκουραστήκαμε θελήσαμε να περιηγηθούμε περπατώντας περιμετρικά τη λίμνη. Βγάλαμε τα παπούτσια και πλατσουρίσαμε για λίγο στα διάφανα νερά τα οποία ήταν πολύ ζεστά και θύμιζαν πισίνα. Η αίσθηση της αμμουδερής και ταυτόχρονα ελαφράς λασπώδους παραλίας, δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε ιδιαίτερα, σε αντίθεση με τους τουρίστες που έμοιαζαν να απολαμβάνουν το κολύμπι στα νερά της λίμνης.

Στην όχθη υπήρχαν πολλά θαλάσσια ποδήλατα σε διάφορα μεγέθη και νοικιάζονταν στην τιμή των 7 ευρώ για 2-3 άτομα και 14 ευρώ για 4-5 άτομα. Ρωτώντας για πληροφορίες έναν υπεύθυνο για τις βάρκες μας έδωσε κάποια στοιχεία για το μέγεθος και το βάθος της λίμνης που όμως μας φάνηκαν υπερβολικά και όπως διαπιστώσαμε στην συνέχεια διαβάζοντας περισσότερες πληροφορίες, δεν ήταν καθόλου ακριβή.

Μας είπε ότι η έκταση της λίμνης είναι 1000 στρέμματα και το μέγιστο βάθος της είναι 35 μέτρα. Για το μόνο που είχε δίκαιο ήταν ότι η περιοχή προστατεύεται από το Natura 2000 καθώς αποτελεί έναν σπάνιο υδροβιότοπο αφού φιλοξενεί πλήθος σπάνιων ειδών όπως νερόκοτες, νεροχελώνες, χέλια, νερόφιδα αλλά και κάποια ενδημικά φυτά που σπανίζουν και αποτελούν είδη προς εξαφάνιση.

Μας έδειξε τις πηγές από όπου τροφοδοτείται η λίμνη και μας είπε και μερικά ιστορικά στοιχεία. Όπως κάθε λίμνη που σέβεται τον εαυτό της έτσι και αυτή η λίμνη είναι ζωσμένη με θρύλους και παραδόσεις σχετικά με την δημιουργία της καθώς και μια νεράιδα που είναι φύλακάς της και φροντίζει για τα πλάσματά της.

Στην νοτιο-ανατολική όχθη της υπάρχουν δύο πηγές που την τροφοδοτούν με κρυστάλλινα νερά, ενώ παράλληλα τροφοδοτείται και από τα νερά που κατεβάζουν τα γειτονικά βουνά. Η ροή των νερών προς τη θάλασσα που βρίσκεται 2,5 χιλιόμετρα μακρύτερα, διακόπτεται λόγω των πετρωμάτων που υπάρχουν στην περιοχή. Καταλαμβάνει μια έκταση 579 στρεμμάτων, το μέγιστο μήκος της είναι 1080 μέτρα ενώ το μέγιστο πλάτος της είναι 880 μέτρα. Το μέγιστο βάθος της είναι 22,5 μέτρα.

Αποφασίσαμε να νοικιάσουμε ένα βαρκάκι και να πλεύσουμε στα καθάρια νερά. Ομολογώ πως ήταν μια μοναδική εμπειρία που μας κατέκλυσε με ανάμεικτα συναισθήματα θαυμασμού, δέους, φόβου αλλά και έκπληξης. Με τις πρώτες πεταλιές ξεμακρύναμε από τα ρηχά, διάφανα γαλαζοπράσινα νερά και κατευθυνθήκαμε αντίθετα από τους περισσότερους στα βαθύτερα νερά. Κοιτάζοντας μέσα βλέπαμε κάποια φύκια ενώ λίγα λεπτά αργότερα ο βυθός σκούραινε απότομα χωρίς να μπορούμε να διακρίνουμε τίποτε άλλο παρά μόνο κάποιες νερόκοτες που εμφανίζονταν ξαφνικά και εξαφανίζονταν και πάλι απότομα κάτω από τα νερά.

Δεν καταφέραμε να προσεγγίσουμε το σημείο των πηγών και τις όχθες εκείνες, μιας και υπήρχαν ταμπέλες που απαγόρευαν την πρόσβαση στα συγκεκριμένα σημεία. Με γρήγορες πεταλιές προσεγγίσαμε το σημείο που αντικρίζαμε από το ταβερνάκι. Οι καταπράσινοι ολάνθιστοι θάμνοι ήταν γεμάτοι από φτερωτά έντομα και αφού τα νερά γίνονταν ρηχά και πάλι σταθήκαμε να απολαύσουμε τα διπλανά βαρκάκια οι ένοικοι των οποίων κάνοντας τσουλήθρα πραγματοποιούσαν θορυβώδεις βουτιές στα ζεστά και ήρεμα νερά!

Δεν αντέξαμε στον πειρασμό και δροσιστήκαμε και εμείς για λίγο. Μια χελώνα έκανε την εμφάνισή της και μας θύμισε ότι πλησίαζε η ώρα της επιστροφής. Κάνοντας πετάλι συζητούσαμε για το κατά πόσο είναι επιτρεπτό σε μια τέτοια περιοχή που εντάσσεται σε πρόγραμμα προστασίας της φύσης να επιτελείται μια τέτοια στυγνή εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος αλλά και των τουριστών που πληρώνουν αδρά για να απολαύσουν τις ομορφιές τη φύσης.

Δεν άντεξα να μην σχολιάσω γελώντας στον υπεύθυνο το γεγονός της εκμετάλλευσης των τουριστών αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι για ένα 6ωρο ταξίδι με τα πολυτελή πλοία των Μινωικών γραμμών το κόστος ανέρχεται σε 19 ευρώ το άτομο, ενώ μιας ώρας βόλτα στην λίμνη κοστίζει σε μια 4μελή οικογένεια 14 ευρώ. Το ξεχασμένο του χαμόγελο και το σκύψιμο του κεφαλιού χωρίς να ψελλίσει ούτε κουβέντα ήταν η απάντησή μου στο χιουμοριστικό μου σχόλιο.

Κατεβαίνοντας επιστρέψαμε και είδαμε ότι στις ταβέρνες άρχισαν ήδη να σερβίρονται τα φαγητά, κάποια ήταν πλούσια και γεμάτα αρώματα από τα τοπικά εδέσματα, ενώ κάποια άλλα αποτελούταν από προτηγανισμένα ετοιματζίδικα φαγητά που θύμιζαν φαστ φουντ. Λίγο παραπέρα κάποια μαγαζιά πουλούσαν αναμνηστικά για να θυμίζουν την επίσκεψη στο όμορφο αυτό τοπίο.

Αποφασίσαμε να επιστρέψουμε από άλλη διαδρομή, μέσω Γεωργιούπολης και οδηγώντας μέσα από τα χωριά Καλαμίτσι, Βρύσες, αυτή την φορά θαυμάσαμε το οροπέδιο του Ασκύρου ενώ η επιβλητική και άγρια ομορφιά του ξακουστού φαραγγιού του ΄Ιμπρου, που είναι εφάμιλλου αυτού της Σαμαριάς, μας άφησε άφωνους.

Κουρασμένοι από το ταξίδι αλλά γεμάτοι εντυπωσιακές εμπειρίες τελείωσε μια ακόμα μέρα περιήγησης στη μαγευτική Κρήτη.

Γεωργία Νικητέα, EcoView.gr

Κατά την περιήγησή μας στους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης, θα ήταν μεγάλη παράλειψή μας αν δεν επισκεπτόμασταν την πολυφημισμένη λίμνη Βιστονίδα.  Η λίμνη αποτελεί ένα στολίδι για την γύρω περιοχή καθώς είναι γνωστή για την φυσική ομορφιά της.  Πρόκειται για έναν από τους πιο φημισμένους υδροβιότοπους που προστατεύεται από την συνθήκη Ramsar, έχει ανακηρυχθεί ως περιοχή Ειδικής Προστασίας και έχει ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό δίκτυο Natura 2000.

Ακολουθώντας μια όμορφη γραφική διαδρομή κάναμε μια σύντομη στάση στο γραφικό παραθαλάσσιο χωριουδάκι του Πόρτο Λάγος.  Ανάμεσα στα βαρκάκια που ξεκουράζονταν στο λιμανάκι κολυμπούσαν αμέριμνες μερικές υπερβολικά μεγάλες μέδουσες που τράβηξαν την προσοχή μας.  Λίγο παρακάτω το βλέμμα μας κέντρισαν τα εκκλησάκια του Αγίου Νικολάου και της Παναγίας Παντάνασσας που ήταν χτισμένα με μικρές νησίδες στην λιμνοθάλασσα του Πόρτο Λάγος και η πρόσβαση ήταν δυνατή μόνο από μια ξύλινη γέφυρα.  Τα εκκλησάκια δέχονταν πολλούς επισκέπτες για να προσκυνήσουν τις ιερές εικόνες.  Γλάροι αλλά και πολλά άλλα υδρόβια πουλιά πετούσαν πάνω από τα κεφάλια μας πραγματοποιώντας συχνές βουτιές στα νερά .

Δυστυχώς το κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης της περιοχής ήταν κλειστό την ώρα που περνούσαμε, αλλά συζητώντας με τους ψαράδες αλλά και κατοίκους της περιοχής μάθαμε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα.

Η Λίμνη Βιστονίδα δημιουργήθηκε πριν από 5.000.000 έτη περίπου.  Σήμερα το εμβαδόν της κυμαίνεται από 42.000 μέχρι 48.000 τετραγωνικά μέτρα, καθώς αυξομειώνεται ανάλογα με την εποχή.  Το μέγιστο βάθος της ιδιόμορφης υφάλμυρης λίμνης αγγίζει τα 3 μέτρα.

Το αξιοπερίεργο με την ιδιόμορφη αυτή λίμνη είναι ότι παρουσιάζει μεταβολές στην περιεκτικότητα των αλάτων.  Στο βόρειο τμήμα της που εισρέουν τα νερά 3 ποταμών, το νερό είναι γλυκό, ενώ στο νότιο τμήμα της το νερό είναι υφάλμυρο καθώς προέρχεται από την λιμνοθάλασσα του Πόρτο Λάγος αφού υπάρχουν κανάλια που συνδέουν την λίμνη με την θάλασσα.  Στα γλυκά νερά της λίμνης ζουν αρκετά είδη ψαριών όπως το γριβάδι, η θρίτσα, η κοκκινοφτέρα, ενώ στα αλμυρά νερά οι ψαράδες ψαρεύουν χέλια λαβράκια και κέφαλους.  Συνολικά συναντώνται γύρω στα 37 είδη ψαριών.

Πλούσια είναι τα ιστορικά στοιχεία που την περιβάλλουν.  Πήρε το όνομά της από τους Βίστωνες, το λαό που βασίλευε ο βασιλιάς Διομήδης.  Σε αυτό το υπέροχο  περιβάλλον ο Ηρακλής αιχμαλώτισε τα ανθρωποφάγα άλογα του θρυλικού Διομήδη, πραγματοποιώντας έτσι τον όγδοο άθλο του.

Σε όλη την διαδρομή παρατηρούσαμε το πλήθος των υδρόβιων  πουλιών που έβρισκαν ασφαλές καταφύγιο στους πυκνούς καλαμιώνες.  Πλήθος αργυροπελεκάνων  ξεκουράζονταν σε μικρές νησίδες, ενώ καταφέραμε να διακρίνουμε διάφορα είδη ερωδιών όπως λευκοτσικνιάδες και σταχτοτσικνιάδες.  Περίπου 300 είδη πουλιών παρατηρούνται στην περιοχή.  Άλλα είναι υδρόβια ή παρυδάτια πουλιά, όπως κύκνοι, νυχτοκόρακες, κορμοράνοι, αβοκέτες, ροδοπελεκάνοι, λεπτομύτες, χαλκόκοτες, καλαμοκανάδες, λαγγόνες, νανόχηνες, φοινικόπτερα, βαλτόπαπιες, αλλά και σπάνια αρπαχτικά όπως ο βασιλαετός, ο στικταετός, τα κιρκινέζια κτλ.

Η Λίμνη Βιστονίδα αποτελεί έναν ιδανικό προορισμό για τους λάτρεις της ορνιθοπανίδας. Στον πευκώνα που υπάρχει κοντά στο ΚΠΕ διακρίναμε με ευκολία κίσσες, καρακάξες αλλά και πολλά ωδικά στρουθιόμορφα πουλιά όπως κοτσύφια, σπίνους, κοκκινολαίμηδες και άλλα.

Στην γύρω περιοχή φιλοξενείται και αξιόλογη πανίδα όπως λύκοι, τσακάλια, ζαρκάδια, ασβοί κ.α.  Ένα πολύ λυπηρό γεγονός είναι η μόλυνση που συντελείται στην λίμνη από την έντονη χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων στα χωράφια γύρω από την λίμνη με δυσάρεστες συνέπειες στην πανίδα.

Μια χορταρένια κυκλική καλύβα μας εντυπωσίασε και σταθήκαμε να την φωτογραφήσουμε.  Όμως το εντυπωσιακότερο όλων στον δρόμο της επιστροφής ήταν οι φωλιές των πελαργών που ήταν χτισμένες σε κάθε στύλο ή κολώνα της ΔΕΗ. Τα πανέμορφα και εντυπωσιακά πουλιά μας χάρισαν μερικά αξιόλογα πλάνα για να μας θυμίζουν την περιήγησή μας στην περιοχή.

Οι δανδελωτές ακτές είναι ένας ιδανικός προορισμός για να ξεκουραστούν οι περιηγητές και να απολαύσουν ένα δροσιστικό μπάνιο στις υπέροχες παραλίες της.

Αν επισκεφτείτε τους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης μην παραλείψετε να επισκεφτείτε τα στενά του Νέστου και τα ορεινά της Ροδόπης και να ανακαλύψετε τις αξιοθαύμαστες ομορφιές τους.

Γεωργία Νικητέα, EcoView.gr