Οι ξέφρενοι και αγχωτικοί ρυθμοί της ζωής στην πόλη της Αθήνας, ωθούν συχνά τους κατοίκους των αστικών κέντρων να πραγματοποιούν σύντομες και κοντινές αποδράσεις προκειμένου να ανανεωθούν ψυχικά και σωματικά χωρίς απαραίτητα να προβαίνουν σε πολυέξοδα ταξίδια. Τα σαββατοκύριακα προσφέρονται ιδιαίτερα για μονοήμερες ή διήμερες διακοπές σχετικά κοντά στην πόλη, δίνοντας όμως την αίσθηση ότι ξεφεύγει κανείς από την ρουτίνα της καθημερινότητας.
Από τις γραφικότερες αποδράσεις που έχουμε πραγματοποιήσει τον τελευταίο καιρό ήταν αυτή στην Λίμνη Βουλιαγμένης Λουτρακίου.
Το Λουτράκι είναι μια από τις πιο φημισμένες κοσμοπολίτικες πόλεις μόλις 100 χιλιόμετρα από την Αθήνα, που είναι γνωστή όχι μόνο επειδή είναι μια λουτρόπολη με ιαματικά νερά, αλλά και γιατί είναι μια περιοχή που διαθέτει απίστευτη φυσική ομορφιά.
Μόλις λίγα χιλιόμετρα από την Περαχώρα Λουτρακίου, σε μια περιοχή με κατάφυτες εκτάσεις σχεδόν στους πρόποδες των Γερανείων όρων, συναντήσαμε τη Λίμνη της Βουλιαγμένης ή Λίμνη Ηραίου όπως είναι η άλλη ονομασία της. Αν και ονομάζεται λίμνη, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια λιμνοθάλασσα με πολύ αλμυρό νερό.
Το όλο τοπίο που περιβάλει την λιμνοθάλασσα αυτή είναι τόσο γραφικό, που οι λέξεις είναι πολύ φτωχές για να την περιγράψουν. Ειδικά σε ένα σημείο που οι πρόποδες των Γερανείων αγγίζουν τα ήρεμα νερά και τα καταπράσινα δέντρα καθρεφτίζονται στην επιφάνειά της.
Ακολουθώντας τις πινακίδες οδηγηθήκαμε πολύ σύντομα στην λίμνη που μας καθήλωσε με τα πεντακάθαρα και γαλήνια τιρκουάζ νερά της. Το νερό δροσερό και διάφανο είναι ιδανικό για κολύμβηση αλλά και για ψάρεμα. Περιμετρικά της λίμνης ψαράδες απολάμβαναν το ψάρεμα ενώ στο ακρογιάλι απλωμένα κορμιά λούζονταν από τις ακτίνες του ήλιου.
Κάναμε τον γύρο της λίμνης και διαπιστώσαμε το εξής παράδοξο γεγονός: ενώ από την μια μεριά επικρατούσε νηνεμία και γαλήνια νερά, στην απέναντι μεριά τα νερά ήταν ελαφρώς τρικυμιώδη και επικρατούσε ένα δυνατό αεράκι. Παραξενεμένοι από το γεγονός συνομιλήσαμε με έναν ψαρά ο οποίος μας εξήγησε ότι το φαινόμενο αυτό οφείλεται στην παλίρροια και την άμπωτη που πραγματοποιείται κάθε 6 ώρες από ένα στενό πέρασμα που δεν ξεπερνάει σε πλάτος τα 15 μέτρα. Από τον δίαυλο αυτό, που συνδέει την λιμνοθάλασσα με τον Κορινθιακό κόλπο, όχι μόνο ανανεώνονται συνεχώς τα νερά αλλά μπαινοβγαίνουν και βαρκούλες και δίνουν μια πολύ ευχάριστη και γραφική νότα.
Σε μια άλλη πλευρά της λίμνης, η παραλία ήταν πιο οργανωμένη με ομπρέλες και ξαπλώστρες, ενώ από τα ταβερνάκια οι μυρωδιές από τηγανισμένα καλαμαράκια και ψαρικά, αναδύονταν στην ατμόσφαιρα. Τα χταποδάκια που λιάζονταν κρεμασμένα στα σχοινιά θύμιζαν κυκλαδίτικο τοπίο. Οι ηλιαχτίδες που έλουζαν τα νερά έδιναν στην λίμνη μια κρυστάλλινη λάμψη. Οι μόνοι ήχοι που ακούγονταν ήταν τα κελαηδήματα των πουλιών, το τραγούδι των τζιτζικιών και το ελαφρύ θρόισμα των φυλλωμάτων.
Η ύπαρξή της είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Το σχήμα της είναι οβάλ και το μέγεθός της είναι περίπου 550 μέτρα πλάτος και 1825 μέτρα μήκος. Το μέγιστο βάθος της λένε ότι αγγίζει τα 48 μέτρα. Φήμες υποστηρίζουν ότι κάποτε εκεί υπήρχε μια υπόγεια σπηλιά η οποία όμως καταβυθίστηκε και στη θέση της δημιουργήθηκε η υπάρχουσα λίμνη και έτσι πήρε και το όνομά της. Λέγεται πώς έχει σταθερή θερμοκρασία καθ΄ όλη την διάρκεια του χρόνου.
Άλλοι υποστηρίζουν πως ονομάστηκε Λίμνη Ηραίου από τον αρχαιολογικό ναό που είναι αφιερωμένος στη θεά Ήρα περίπου στα δυτικά της σε απόσταση ενός χιλιομέτρου. Άλλες ονομασίες της είναι Εσχατιώτης ή Γοργώπις.
Αποχωρώντας κατά τις μεσημεριανές ώρες διαπιστώσαμε ότι αρκετοί ταξιδιώτες άρχισαν να καταφτάνουν με πούλμαν, ιδιωτικά αυτοκίνητα αλλά και μηχανές, μιας και η διαδρομή μέσα από τον φιδίσιο δρόμο ενδείκνυται και για αποδράσεις με δίτροχα οχήματα.
Ένα αίσθημα ψυχικής ευφορίας και ξεγνοιασιάς μας κατέκλυσε. Η κορινθιακή γη είναι γεμάτη προτάσεις: Εντυπωσιακοί αρχαιολογικοί χώροι, επιβλητικά μοναστήρια, πανέμορφες περιπατητικές ορεινές διαδρομές για πεζοπορία στο φυσικό πευκοδάσος, δροσερές ακτές για κολύμπι, καλό φαγητό στις γραφικές ψαροταβέρνες. Μην διστάσετε να την επισκεφτείτε και απολαύσετε όλες τις φυσικές ομορφιές απείρου κάλλους που μπορεί να σας προσφέρει!
Γεωργία Νικητέα, EcoView.gr
Ο μοναδικός αυτός Φάρος είναι από τους παλιότερους πέτρινους φάρους εν ενεργεία και μοναδικό στολίδι όλου του Κορινθιακού κόλπου. Η θέα από κει ψηλά είναι απερίγραπτη.
Την επισκεφτήκαμε πρόσφατα για να τη δούμε από κοντά, μιας και μια εβδομάδα νωρίτερα είχε προηγηθεί καθαρισμός του υγρότοπου από 
Το πέτρινο δρομάκι μάς οδήγησε να περάσουμε δίπλα από την ιστορική Μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου, που δυστυχώς όμως ήταν κλειστή και δεν μπορέσαμε να επισκεφτούμε το εσωτερικό της, στο οποίο μάθαμε ότι είχαν προηγηθεί έργα ανάπλασης.
Ο περίπατός μας συνεχίστηκε ανεβαίνοντας αργά το στενό φιδωτό μονοπάτι που θα μας οδηγούσε στην αρχαία πηγή Καλοπούλα. Ένα παρατηρητήριο στην κορυφή σχεδόν του βουνού μας προκαλούσε να το επισκεφτούμε, αλλά η ανηφορική διαδρομή μιας ώρας τουλάχιστον μας κούρασε και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε.
Η κατηφορική διαδρομή ήταν σαφώς πιο γρήγορη αλλά και πιο επικίνδυνη, καθώς τα πέτρινα μονοπάτια γίνονταν πιο γλιστερά.
Οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν με ομάδες ποδηλατών που έκαναν διαδρομές φορώντας τον κατάλληλο εξοπλισμό ακόμα και στα χωμάτινα μονοπάτια του δάσους.
Επιλέξαμε το αριστερό μονοπάτι και μετά από μια ολιγόλεπτη πορεία ανάμεσα στα κυπαρίσσια, τα πλατάνια και τις βελανιδιές διακρίναμε τα εγκαταλελειμμένα βασιλικά ανάκτορα. Μόνο 2-3 σκυλιά έστεκαν ως φύλακες και φυσικά οι κοκκινολαίμηδες που έδιναν ζωή στα παρηκμασμένα κτίρια.
Κατεβαίνοντας τα μαρμάρινα σκαλοπάτια με προσοχή, μιας και τα πεσμένα φύλλα είχαν δημιουργήσει ένα γλιστερό χαλί, αντικρίσαμε την άδεια πισίνα που κάποτε θα έσφυζε από ζωή.