Ταξιδεύοντας στο Μπάλι

Ξεκινώντας από το αεροδρόμιο «ΕΛ.ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ», με ενδιάμεσο σταθμό την Ταϊλάνδη, φτάσαμε μετά από μια μέρα στο αεροδρόμιο «DENPASAR»του Μπάλι και όχι Μπαλί όπως όλοι λανθασμένα το γνωρίζουμε. Ο τροπικός αυτός παράδεισος βρίσκεται στην Ινδονησία, κοντά στην ανατολική ακτή του νησιού Ιάβα.

Θέλαμε να δούμε από κοντά το νησί με το μοναδικό φυσικό πλούτο, τα ηφαιστειογενή βουνά που ξεπροβάλλουν απειλητικά από τα σύννεφα, την πυκνή ζούγκλα, τις εκτάσεις των ορυζώνων στην ενδοχώρα που ευνοούνται ιδιαίτερα από το υγρό και τροπικό κλίμα. Κυρίως όμως τις εξωτικές παραλίες με την κατάλευκη άμμο και τα κρυστάλλινα νερά του Ινδικού Ωκεανού.

Το όνειρό μας έπαιρνε σάρκα και οστά όταν ξεκινήσαμε με λαχτάρα την περιήγησή μας με την βοήθεια του ξεναγού που μας παρέλαβε από το αεροδρόμιο.

Τεράστιες ινδικές συκιές, φοίνικες, καταπράσινοι λόφοι, εντυπωσιακοί δεντρόκηποι και πίθηκοι που σκαρφάλωναν στα κλαδιά των δέντρων, ανενόχλητοι από την ανθρώπινη παρουσία, έδιναν την τελική πινελιά φυσικής ομορφιάς και αρμονίας και ανεπιτήδευτης χάρης που αντικρίσαμε κατά την παραμονή μας εκεί.

Εκ διαμέτρου αντίθετη ήταν η εικόνα που αντιμετωπίσαμε στους κεντρικούς δρόμους του Μπάλι με την μεγάλη κυκλοφορική συμφόρηση και τον ανυπόφορο θόρυβο που προκαλούνταν από τα μοτοποδήλατα και τα μηχανάκια, καθώς τα επιβατικά οχήματα ήταν λίγα, με εξαίρεση τα βαν για τις εκδρομές των τουριστών. Ποτέ πριν δεν είχαμε ξαναδεί τόσα πολλά μηχανάκια σαν στρατιές να διασχίζουν τους δρόμους. Ήταν μια εικόνα που μας εξέπληξε, μια παραφωνία που ωστόσο δεν επηρέασε καθόλου την θετική γνώμη που είχαμε για το νησί των θεών και τους φιλικότατους ανθρώπους του.

Οι Μπαλινέζοι, όπως διαπιστώσαμε και εμείς, είναι ένας λαός με έντονη πολιτιστικά στοιχεία που βασίζεται στον ινδουισμό και όχι στον ισλαμισμό, την κυρίαρχη θρησκεία στην Ινδονησία. Η ινδουιστική τους κουλτούρα είναι ευδιάκριτη και ιδιαίτερα έντονη, τόσο στην καθημερινή τους ζωή με τις πολυάριθμες γιορτές και τελετές όσο και στην αρχιτεκτονική τους με τους επιβλητικούς και ευφάνταστους ναούς.

Είναι ένας λαός που εκτελεί με μεγάλη ευλάβεια, ευσέβεια και ταπεινοφροσύνη τις τελετουργίες και τα θρησκευτικά του καθήκοντα καθημερινά. Ένα από αυτά είναι η εναπόθεση προσφορών στους θεούς με καλαθάκια σε σχήμα τετραγώνου από φύλλο μπαμπού με θυμιάματα, κράκερ, μπισκότα και ότι άλλο μπορούν να προσφέρουν για να κερδίσουν την εύνοια των θεών.

Παρατηρήσαμε τα καλαθάκια που ήταν τοποθετημένα μπροστά από την είσοδο των σπιτιών και των καταστημάτων και όπως μας επισήμανε ο ξεναγός, έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί ώστε να μην τα πατήσουμε ή τα κλωτσήσουμε, δείγμα ασέβειας και απρέπειας προς την θρησκεία τους.

Επιπροσθέτως ένα ακόμα στοιχείο που χαρακτηρίζει τους Μπαλινέζους και αντλεί τις επιρροές του από την κουλτούρα τους, είναι ο φόβος τους για το υπερφυσικό, το άγνωστο και οτιδήποτε θεϊκής προέλευσης ζει στη θάλασσα, όπου πιστεύεται πως είναι η εστία των κακών πνευμάτων. Γι’ αυτόν το λόγο ελάχιστοι ντόπιοι γνωρίζουν κολύμπι. Ο φόβος τους είναι τόσο μεγάλος που τους εμποδίζει ακόμα και να φάνε ψάρι, όσο παράδοξο και αν είναι αυτό σ’ ένα νησί όπου τα θαλασσινά και ο αστακός κυριαρχούν σε όλες τις σπεσιαλιτέ.

Έτσι δεν χάσαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε πιάτα ιδιαιτέρως εύγευστα με όλων των ειδών τα θαλασσινά, μικρές και μεγάλες γαρίδες, καραβίδες και αστακό σε τιμές χωρίς μέτρο σύγκρισης για τα δικά μας δεδομένα. Κάθε μέρα διαλέγαμε και ένα διαφορετικό εστιατόριο για να γευτούμε τα πιάτα του, βασισμένα στα εγχώρια προϊόντα, όπως ψάρι, θαλασσινά, πάπια, ρύζι και φρούτα άγνωστα σε μας.

Αυτό όμως δεν μας πτόησε από το να αποκτήσουμε μια ακόμα εμπειρία από το Μπάλι, γευστικής φύσεως. Στην παραλία της JIMBARAN δοκιμάσαμε καλαμάρια και γαρίδες ψημένα σε κελύφη από καρύδες με παραδοσιακό ρύζι στον ατμό, γεύση που σκανδάλιζε για αρκετή ώρα τον ουρανίσκο μας.

Με την καθοδήγηση του ξεναγού επισκεφθήκαμε το Άγιο Δάσος των Πιθήκων που βρίσκεται στο κέντρο 12 παγόδων με μια τεχνητή λιμνούλα στη μέση και τροπική βλάστηση τριγύρω. Εκεί ζουν χιλιάδες παράξενοι αλλά ενημερωμένοι πίθηκοι, που περπατάνε ανάμεσα στους τουρίστες ή κρέμονται από τα κλαδιά.

Ωστόσο μας είχε προειδοποιήσει ο ξεναγός να είμαστε προσεκτικοί με το τι κρατάμε στα χέρια μας, καθώς δεν διστάζουν να αρπάξουν οτιδήποτε φαγώσιμο ή υγρό από τους τουρίστες ή τους αφαιρούν επιδεικτικά τα γυαλιά τους. Δεν ήταν λίγοι οι ανυποψίαστοι τουρίστες που έχασαν τα γυαλιά τους από τις παιχνιδιάρικες διαθέσεις των πιθήκων από τις οποίες ούτε εμείς τελικά καταφέραμε να γλιτώσουμε.

Η ξενάγησή μας στο βραβευμένο Bali Bird Park, τον παράδεισο εξωτικών πουλιών από όλον τον κόσμο με σκοπό την επαναφορά τους στο φυσικό τους περιβάλλον, ήταν μοναδική εμπειρία για μας. Είδαμε για πρώτη φορά πουλιά σπάνιας εξωτικής ομορφιάς που μέχρι εκείνη την στιγμή γνωρίζαμε μέσα από ντοκιμαντέρ.

Μια εκδρομή που επίσης θα μείνει χαραγμένη ανεξίτηλα στη μνήμη μας, είναι στο Sribatu Village όπου βρίσκονται οι φυτείες καφέ, κακάο και μπαχαρικών. Οι ντόπιοι, πολύ πρόθυμοι μας έδειξαν πως με την βοήθεια ενός ξύλινου εργαλείου σαν σπάτουλα, ξύνουν τον φλοιό των δέντρων για να βγάλουν μεγάλες λωρίδες με τζίντζερ και άλλα μπαχαρικά.

Με μια συγκεκριμένη επεξεργασία πολτοποιούν το τζίντζερ για φτιάξουν το ομώνυμο τσάι με την χαρακτηριστική αψάδα. Οι κόκκοι του καφέ συλλέγονται σε μεγάλα καλάθια, ξεδιαλέγονται και στη συνέχεια οι γυναίκες του χωριού τους περνάνε από χειροκίνητους μύλους σε μικρές ποσότητες. Το άρωμα που αναδυόταν ήταν άκρως μεθυστικό. Ο αλεσμένος καφές τοποθετείται αργότερα σε μεγάλα σακιά για το τελικό στάδιο της επεξεργασίας. Μετά από αρκετές ώρες που κράτησε η επίδειξη και κάτω από τον καυτό ήλιο, ανταμειφθήκαμε με ένα φλιτζάνι τσάι τζίντζερ και κακάο με ελαφρά αρωματική γεύση.

Φυσικά δεν παραλείψαμε να επισκεφθούμε τα υπαίθρια μαγαζιά με τις παραδοσιακές μικρογραφίες από ξύλο, τα ψάθινα είδη από φύλλο φοίνικα και τα πολύχρωμα παρεό από μετάξι. Τα υφάσματα από batik με περίοπτη θέση στις βιτρίνες τους τραβούσαν αβίαστα τα βλέμματά μας.

Κάτι που γνωρίζαμε ήδη από το ταξίδι μας στην Ταϊλάνδη, είναι ότι σε αυτές τις χώρες ευδοκιμεί το παζάρι στην αγορά των προϊόντων, το οποίο εφαρμόσαμε πιστά για τις αγορές μας. Είναι παράδοση για τους Μπαλινέζους να παζαρεύουν τα προϊόντα τους, των οποίων η πραγματική τιμή είναι περίπου στο 1/3 της αρχικής τους.

Το Μπάλι είναι ένας αληθινός τροπικός παράδεισος που δεν περιγράφεται με απλές, καθημερινές λέξεις, αλλά με τις αισθήσεις κυρίως. Ή μάλλον καλύτερα μόνο με τις αισθήσεις περιγράφεται το όνειρο που ονομάζεται Μπάλι.

Εύη Μαραγκουδάκη για το EcoView