Ξετυλίγοντας το κουβάρι των αναμνήσεών μου από το ταξίδι στο νησί Κο Σαμουΐ, στον κόλπο της Ταϊλάνδης, ένιωσα να με πλημμυρίζουν τα ίδια ζωηρά συναισθήματα ευφορίας, χαράς και αγαλλίασης όπως τότε, όταν συνειδητοποίησα πλήρως τους λόγους, για τους οποίους ανέκαθεν η νοτιοανατολική Ασία ασκούσε πάνω μου μια ακαταμάχητη έλξη, που αδυνατούσα να ερμηνεύσω με θεμελιωδώς λογικά επιχειρήματα.
Μέχρι τότε όλα τα ταξίδια μου περιορίζονταν στα γνωστά και «πεπατημένα χωράφια» της Ευρώπης, ενώ για τους περισσότερους το Κο Σαμουΐ είναι ένας τόπος που δεν υφίσταται στο ευρύτερο πεδίο των γεωγραφικών τους γνώσεων ή απλώς φαντάζει σαν ένα όνειρο άπιαστο και ανεπίτευκτο.
Φτάνοντας λοιπόν εκεί άνοιξε μπροστά μου προοδευτικά μεν, σαγηνευτικά δε, η αυλαία μιας πρωτογνώριστης παράστασης με πρωταγωνιστές έναν τόπο παραδεισένια ειδυλλιακό, ευλογημένο από τον Θεό, τον Βούδα εν προκειμένω και τους κατοίκους με το χαμόγελο στα χείλη, την πραότητα στα μάτια, τη γαλήνη και την αγνότητα στη ψυχή. Η ατμόσφαιρα νιρβάνα, σχεδόν μυστικιστική καλλιεργεί την πνευματική και ψυχική ανάταση του ανθρώπου.
Το μικρό αεροδρόμιο, ένα από τα πιο καλαίσθητα παγκοσμίως, θυμίζει περισσότερο επίγειο παράδεισο που σε καθηλώνει ακαριαία χάρις στις μοναδικές καλαμένιες στέγες στις αίθουσές του, τα ξύλινα υποστυλώματα και τους κήπους με τα εξωτικά φυτά και τους φοίνικες. Στον προαύλιο χώρο σιντριβάνια και τεχνητές λίμνες που φωτίζονται το βράδυ σε προδιαθέτουν ευμενώς για το τοπίο που θα απολαύσεις στη συνέχεια.
Κάθε σπιθαμή της επιφάνειας του νησιού καλύπτεται από τόσο πυκνή τροπική βλάστηση, λόγω των συστάδων με κοκκοφοίνικες και των φυτειών καρύδας και κάσιους, που γίνεται σχεδόν αδιαπέραστη όσο προχωράς στο βραχώδες εσωτερικό του νησιού. Δασόφυτοι λόφοι και ασβεστόλιθοι βράχοι είναι διάσπαρτοι στο ελκυστικό αυτό τοπίο, όπου βρίσκουν καταφύγιο ζώα όπως πίθηκοι και ελέφαντες αλλά και πολλά είδη πτηνών, όπως κουκουβάγιες και υπερμεγέθεις παπαγάλοι.
Στο κέντρο του νησιού βρίσκονται οι καταρράκτες Hin Lan, προσβάσιμοι μέχρι κάποιο σημείο με τζιπ από χωματόδρομο και έπειτα με τα πόδια από μονοπάτια ανάμεσα σε πανύψηλα δέντρα και θεόρατους βράχους που σχημάτιζαν μια μικρή λίμνη. Εκεί σαν μικρά παιδιά που μόλις είχαν πρωτομπεί στο νερό, φωνασκούσαμε από χαρά με τα ορμητικά νερά να πέφτουν στις πλάτες μας παρασύροντάς μας από την μια άκρη της λίμνης στην άλλη. Με βουτιές και πλατσουρίσματα πέρασε η ώρα και έπρεπε να συνεχίσουμε την εκδρομή, αφήνοντας πίσω μας με λύπη τα παιχνίδια στη λίμνη.
Το ισχυρότερο όμως θέλγητρο του Κο Σαμουΐ είναι οι ονειρεμένες παραλίες με τα φοινικόδεντρα να φτάνουν ως τη θάλασσα και τα κρυστάλλινα νερά με το εκτυφλωτικό τιρκουάζ χρώμα, που αλλάζει αποχρώσεις ανάλογα με την οπτική γωνία ή την απόσταση από την οποία αντικρίζεις τη θάλασσα. Ο βυθός, διαφανής και καθαρός, προσφέρεται για καταδύσεις ή για κολύμπι με αναπνευστήρα για να ανακαλύψει κανείς εντυπωσιακά κοράλλια, χελώνες και σπηλιές, από όπου ξεπηδούν τα πιο σπάνια είδη ψαριών.
Η κατάλευκη άμμος, ψιλή σαν σιμιγδάλι, σε παρασύρει στο να βουτήξεις και να κυλιστείς πάνω της για ώρες ατελείωτες χωρίς να βαρεθείς στιγμή. Κοραλλιογενείς ύφαλοι, που διέρχονται παράλληλα προς τις παραλίες και σπηλιές, ανεξερεύνητες ως επί το πλείστον, με θεαματικούς σταλαγμίτες και σταλακτίτες συντηρούν ιδανικά την ανόθευτα εξωτική ομορφιά του νησιού.
Στα ήρεμα και ρηχά νερά της μεγαλύτερης και πιο κοσμικής παραλίας, τη Chaweng, ανάμεσα στα ξύλινα bungalows και τα υπαίθρια εστιατόρια, απολαμβάναμε ανέμελα το κολύμπι και χαλαρώναμε με δροσιστικά κοκτέιλ και καρύδες κάτω από τη σκιά των τροπικών δέντρων μέχρι το ηλιοβασίλεμα, όταν στον ουρανό αναμειγνύονταν άτακτα όλη η χρωματική παλέτα των ζωγράφων.
Κατά την παραμονή μας επισκεφθήκαμε και αξιοθέατα με ημερήσιες εκδρομές, οργανωμένες είτε από το ξενοδοχείο είτε από τοπικά τουριστικά γραφεία. Το σπουδαιότερο από όλα, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί το λίκνο του διαλογισμού για τους κατοίκους, είναι το άγαλμα Big Buddha, το χρυσό άγαλμα του Βούδα σε στάση οκλαδόν, ύψους 12 μέτρων, σ’ ένα νησάκι που συνδέεται με την ξηρά διαμέσου ενός μικρού υπερυψωμένου δρόμου. Το άγαλμα, ορατό κιόλας από το αεροπλάνο, χρειάζεται για να το προσεγγίσεις στη βάση του να ανέβεις ξυπόλυτος τα 73 σκαλοπάτια, που το χωρίζουν από το ναό. Τη νύχτα φωτίζεται ολόγυρα με προβολείς, προσδίδοντάς του ακόμα επιβλητικότερες διαστάσεις.
Η θέα του αρχιπελάγους που απλώνεται μπροστά σου δύσκολα αποτυπώνεται ακόμα και στην τελειότερη ψηφιακή μηχανή ενώ δυσκολότερα περιγράφεται, όσο γλαφυρές λέξεις ή εκφράσεις και αν χρησιμοποιήσει κάποιος. Η εξήγηση είναι αρκούντως ευνόητη. Η ιερότητα του χώρου, η βαθιά κατάνυξη και ευσέβεια των πιστών «καθαγιάζουν» το μέρος και εξαγνίζουν την καρδιά των επισκεπτών. Είναι μια θέα που βλέπεται με τα μάτια της ψυχής.
Αύρα μυστηρίου καλύπτει την ταριχευμένη σωρό ενός μοναχού σε στάση διαλογισμού, την ώρα που συνέβη το μοιραίο, και η οποία εκτίθεται σε γυάλινο θόλο από το 1973 στο ναό Khunaram, στη νοτιοανατολική πλευρά του νησιού. Όλοι οι ναοί στην Ταϊλάνδη είναι παγόδες με αγάλματα του Βούδα, διαφόρων διαστάσεων και στάσεων, και τοιχογραφίες σε φωτεινά χρώματα με σκηνές από την ζωή του.
Οι κανόνες ευπρέπειας στους ναούς είναι παραπάνω από επιβεβλημένοι και οφείλαμε να συμμορφωθούμε σε αυτούς. Δεν έπρεπε λοιπόν να έχουμε ακάλυπτα τα άκρα μας και μέσα στον ναό, όπου βρίσκονται κατά κύριο λόγο τα αγάλματα του Βούδα, περπατάγαμε ξυπόλυτοι και τραβούσαμε φωτογραφίες σε μακρινή απόσταση από αυτά.
Γενικότερα οι ναοί τους με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, εκτός από τόπο λατρείας και ψυχικής ανάτασης, αποτελούν σημείο αναφοράς της ξεχωριστής πολιτιστικής και καλλιτεχνικής τους κληρονομιάς που δεν συναντάς στο δυτικό πολιτισμό.
Η απαράμιλλη φυσική ομορφιά του Κο Σαμουΐ, η απόλυτη αίσθηση χαλάρωσης και ηρεμίας που σε κυριεύει όταν βρίσκεσαι εκεί, σε κάνουν πάντα να θέλεις να επιστρέψεις… Μια φορά μόνο δεν αρκεί…